Eksik İntihar

-kendime seslendim
yerimde yoktum

beni hiç gelmedi yazdýlar -





insan ertesi yaþan(ma)mýþlýklara
ünlem koyuyor günler
vakitli vakitsiz ölümler kusuyor
gözlerimin hazan bakýþlý bebekleri
þakaklarýmda uykusuz sancýlar



çok sesli yalnýzlýklar geçiyor her gün
penceremin önünden
dillerde sadece nakaratý kalmýþ
cýlýz bir þarký hayat
sol anahtarý kaybolmuþ
daðýnýk bir güfte



günler dünlerden yorgun
u/mut kelimelerde kalmýþ
hücreleri içten içe eriyen hasta



açmýyor ne kadar sulasam da
balkonumdaki zambak
kumrular konmuyor karþý evin çatýsýna
çöllerde bir yudum su aramak zaman
an ve an



alfabeyi tersten okumak
uyanýk iken rüya görmek
bu deðil mi tek yaptýðýmýz
saatler yýllarý ah geçerken




suskun bir yaprak daha düþüyor mevsimlerden
kiraz aðacýnýn gölgesine sýðýnmak
geri getirmiyor masumiyeti



ipini çekiyoruz yazdýðýmýz þiirlerin
i mgelerin renkleri kirli beyaz
nerde baþlayýp nerde bitiyor
tüm yazýlanlar

bütün kötülükleri sallandýrýyoruz daraðaçlarýnda
yattýðýmýz yerden
tavanlara boþ boþ bakarken gözler


kendi nefeslerimizde boðuluyoruz
dolduramýyoruz hiç bir cümlede
boþ býrakýlmýþ yerleri
kaç gerçeðin canýna okuyacak aldanýþlar
eksik intiharlarýnda yaþarmýþ gibi yaparken insanlar



þimdi
dilediði kadar aþktan yaþamdan bahsetsin
þiirler, þarkýlar

günler an deðil
kan doðuruyor artýk






Gia.



Sosyal Medyada Paylaşın: