Güz Dönümü

Gece karanlýk
Gece ter içinde
Sapý ak kavaktan paslý hançer
böldü düþümü
Hükmünü yaðlý urgan ucuna býrakmýþ Yýldýzeli’ne döndüm yüzümü
Þelale gibi döküldü avuçlarýma bir tutam þiir
Ve uðruna gitmediðim o þehir kadar
Derdime katlanmaktý þiir

Daðlar sanki bir ömrü tutup perçeminden savuruyordu rüzgara
Uyanýp yarý uyanýk düþlerimde
Ýki avucumu açýp
Olanca aðýrlýðý ile
Kalp daramý uzattým
Gözleri hareli kadýna
Ayný eksende güneþin dönencesi tuttu ellerimi
Kýrýlgan ve uslanmaz satýra bulanmýþ yazýt ustasý ellerim
Soðuktu
Yorgundu
Yanmaya meyilliydi þiir

Seyrim düþümden sýyrýlmýþtý
Kýzýldere
Alnýnda karanfil açan yiðide selam duruyordu
Bed dünyada açan çiçekler demiþti
Pir Sultan’nýn torunu
Ve o yemyeþil çimenlerin üstüne
Gözyaþlarýmýz güz dönümüne az kala sazýn ince telinden haykýrdý
“Sivas ellerinde sazým çalýnýr”
-Ýki uzun boylu adam aðladý
-Telli kavak aðladý
Hiç olmayacak kadar acýydý þiir

Artýk olmazlarýn deminde
Kuralsýz Notlar ile saðýyorum hayatý
Ve
Hiç bilmediðim zümrüt gülüþün
gamzesine gömmüþlerdi beni
Mevsimleri geçmiþtim
Soluk soluða
Aþkýn þaþkýn þekilde öpüþ merasimine denk geldi ölüþüm
Harfleri kýrýyordum
Bitmiyordu harfler
Harfleri kýrýyordum
Kuyular dolusu harfler olmuþtu
Yusuf misali
Kuyunun içinden haykýrmaktý þiir…
Sosyal Medyada Paylaşın: