Gözlerim çekik benim,
Omuzum çökük benim,
Taþýnmaz bir yük, benim,
Benzemiyor dað bile...
Sevda kara yel gibi,
Azgýn akan sel gibi,
Kopacak bir tel gibi,
Gerer beni nafile...
Ne tutar, ne yol verir,
Ne çiçek, ne dal verir,
Sanma konup bal verir,
Giderken son kafile...
Elim üzüldü ansýz,
Çekip gitti vefasýz,
Dönüp bakmadý kansýz,
Giderken güle güle...
Sarsýlýyor bak daðým,
Kurt gibi yalnýzlýðým,
Kanýyor bak budaðým,
Býçak yedi rastgele...
Sanma akýllanacak,
Yansa da ocak ocak,
Bulmayýnca bir kucak,
Uslanmaz bu hergele !
Umut uçan kuþ gibi,
Yollar hep yokuþ gibi,
Bahar gelir kýþ gibi,
Maya çalarken göle...
Karþýma ansýz çýktýn,
Öyle bir bakýþ baktýn !
Anlamýþtým kaçýktýn,
Sevdim ben bile bile...
Mevsimidir ek beni,
Bir gül gibi bük beni,
Yeter ki sev tek beni,
Döndürme bir sebile...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.