Ölüm Dedikleri

Ölüm bir þey deðil,
Ardýndan bakakalmak acý verici olan
Yaþanýlan piþmanlýk,
Geçmeyen düþmanlýk,
Ýnsanýn canýna yakan.
Halbuki ölüm adildir her nefise,
Ölümle temizlenir her nefis belki de
Ama ardýndan bakakalmak,
O piþmanlýk zor yaþayana,
Hayatta kalana,
Hayatý zehir olana.
Yoksa kim düþlemez ki temiz bir gidiþ,
Bilinmeyene çekiliþ,
Geriye kalanlarda derin bir iç çekiþ,
Gözyaþlarý, hüzün ve belki biraz öfke.
Acý verici her ölüm,
Birileri ölürken birileri acý çekmekte.

Bir de ölenin aðýrlýðý var kalanlara,
Öyle bir aðýrlýk ki insanýn belini büken,
Gözlerinden inci gibi yaþlar döken,
Kalaný kambur býrakan bir aðýrlýk.
Kalanýn kalan ömrüne aydýnlanamayan bir karanlýk,
Gidene tutulan içli bir aðýt.
Ne yapýlsa da geçmeyecek birkaç olasýlýk.
Þifasýz bir hastalýk,
Geride kalana miras bu ayrýlýk.

Ölmek mi zor yoksa kalmak mý?
Ölenin ardýndan için için yanmak mý?
Yaþananlarý acýyla hatýrlamak,
Yaþanabilir olasýlýklarý hesaplamak mý?
Yoksa bunun adý hayat mý?
Bu durumda en zoru yaþamak,
Hayatta kalmak,
Ölüm denilen zulme katlanmak mý?

Sosyal Medyada Paylaşın: