KAYIP SON PARÇAYI ARAYIŞIN SERÜVENİ

“ben hiçbir þeyin ilacý deðilim, adýmý
kullanarak yalan söylemeyin birbirinize”
diye öfkeyle baðýrdý insanlara zaman
zamanýn saðlýðý bozuk, öksürüyor
kusuyor yuttuðu insanlarý
varlýðýn sokaklarý; et ve kemikten ibaret

çölden bir okyanusun ortasýna býrakmýþlar bizi
yaralar okyanusu
bir gemi geçiyor yanýmýzdan; kýrýlmýþ kalp yüklü
baþka bir þiirde de görmüþtüm o gemiyi
kelime yüklüydü sadece
fark etmemiþlerdi bizi yine böyle

arkasýndan bakýyoruz geminin
bozulmuþ bir çaðýn geçiþini izliyoruz gözyaþlarý içinde
hayatýn ýslak güvertesinde toplanýp
son hissedilme tarihi geçmiþ duygularý atýyorlar

içimizdeki müzik susunca anlýyoruz
okyanus deðilmiþ aslýnda orasý
uyanýlmýþ rüyalar çöplüðü
varlýðýn sokaklarý; koku ve kabuktan ibaret

el sallýyoruz ýþýðýn ölüþünü izleyenlere
el salladýkça Zeyno’nun elleri kan ülkesi
benimkilerse boþluklar kulübesi
kimse görmüyor dünyanýn çektiði acýyý
varlýðýn sokaklarý; kan ve boþluktan ibaret
Zeyno, kimliðini arýyor o sokaklarda
bir çocuk yanaþýp fýsýldýyor kulaðýna;
"yýrtýlýp atýlmýþ mektuplarý yapýþtýrma ustasý" olduðunu
Akdeniz’de çamurdan yapýlmýþ bir duvarda yazýyordu:
kayýp son parçayý arayýþýn serüveni bütün bunlar



Sosyal Medyada Paylaşın: