Eflatun Renkler İçinde

Eflatun renkli bir bahçenin ortasýnda
Oturuyor Eflatun filizofca
Mumlarýn muhayyel zambaklar gibi
Resmediyor damarlarýmda
Ayak basar basmaz dünyaya
Fakat olmayan bütün nesneler muhassala
Kurguluyorum hepsini kafamda
Grinin suskunluðu atýyor kalbimde
Azabýn sesidir dolaþýr içimde
Ne heyecaným kalýr ne de kuvvetim
Seni düþündükçe bedenimde
Elbette çok gariptirip galyana gelmem
Gevþeyen rehavetin içinde
Eflatun renkli bir dünyanýn ortasýnda
Þuurunu kaybetim vücudumla
Yýðýlmýþým bir odanýn ortasýnda
Ruh inceliklerim takýlýp kalmýþ tahavvüle
Gitsemde kimse kalmamýþ
Diyecek; git güle güle!
Gülmek özlemiyle,
Tüyler takýlmýþ zambaklarýn ensesine
Keþke bütün kollar açýlabilse birbirlerine
Kucaklasa eflatun renkler
Renk bulsa tunca benzeyen mermerlerde
Baþýmda fýrtýnalar, damarlarýmda gürültü
Muhteris bir arzu dolaþýyor sinirlerimde
Eski günlerden kalma acýlar içinde
Gezegenler sýra sýra diziliyor önümde
Üstünden ýslak bir sünger geçmiþ gölge gibi
Elime vermiþler as diye kendini ipi
Bu kadar ipsizin sapsýzýn içinde
Korkulu gölgeler dolaþýyor þehirin en iþlek caddelerinde
Baþýmý koyup uyuyasým gelir bir dað baþýnda
Taþlarýn üstünde
Görünmemek için kimselere …
Keklik sesleri duysun diye kulaklarým
Ýnce sazlý türküler eþliðinde
Ve gecenin mehtapla canlandýrdýðý
Acem-Þiran eserler eþliðinde
Destan olsun diye gönüllere
Eflatun renkler içinde …

Pedagog Hasan Hüseyin Arslan - 14.08.2024
Sosyal Medyada Paylaşın: