Sen Korkma Ben Varım Yanında
Bir damla bile yeter sevmeye,
gitmeye ise bir zerre!
Ekim soðuklarýna inat direnen mevsimde …
çekiliyorum sessizce bazen içime,
rahatsýz olmasýn diye kimse!
Bak!
Yine bu sabah da güneþ doðdu sevgiyle …
varlýðýnýn varlýðýna sevinçle, yerli yerinde!
Görüyorsun!
Karþý pencere de,
bir kedi seyrediyor geleni geçeni!
Saltanatýnýn sarsýlmaz gücüyle,
siliyor yüzünü kendi diliyle …
Patilerini okþayarak sakince!
Bak!
Hayat akýyor kendi seyrinde,
Sat kaç olmuþ bundan bize ne
Gel de düþ, içimdeki boþluða
Ben, tutarým seni her seferinde!
Tutarým seni, yorgun ellerimle
Dilsizliðime hüküm giydirsende
Yirmidokuz harf konuþur benim yerime!
Bu havalarda soðuk algýnlýðý olur insan,
Gel, beni dinle,
Bir bardak bile soðuksu içme,
Ben üþtürüm o zaman kendimi seni yerine
Buna en çok razýyým,
Seni rüyamda gördüðüm gecelerde!
Geziyoruz, beraber
Adýný bile bilmediðimiz þehirlerde
Dökülürken son yapraklar yere …
Tükeniyoruz zamanla içilen bir siðara niyetine
Duman kývrýlýp kaybolurken kendi halinde
Gergef gibi öre öre tükettiðimiz ömrümüzle,
Gözlükler yardým ediyor þimdi ikimize de!
Gel de bana, adý duyulmamýþ þarkýlar söyle!
Ayýn çýkmadýðý gecelerde gökyüzüne,
Sadece sen ol, sensizliði seyrettiðim penceremde!
Sivil devriyeler geziyor,
Gel de sýðýn yanýmda bir yerlere,
Takma kafana hatýrlamak istemediklerini
Kov gitsin onlarý ücra köþelere …
Þimdi kulaklarýný aç ve beni dinle, fýsýldadýðým sözcükleri yanýna al ve koy baþýný yüreðimin üstüne. Ben tutarým seni, sen düþsende!
Nefes alýþlarýnda ritimli bir ýþýðýn kýrýlmalarýnda inciyen bir tüy gibi hafifçe uçu ver içime …
Abasýz bir derviþ gibiyi git, gidebildiðin kadar! Yolyormaz insaný, insan yorar insaný. Düþlerinde sakla biriktirerek zamaný.
Dal çocukluðuna ve üzüm çaldýðýn baðlarýn tevenkli gölgelerini düþün hafifçe baþýný öne eðerek, eðmeye de yürek gerek! Topla onlarý gülümseyen tatlý çocukluðunla …
As zamaný kartal kanatlarýna, rüzgarýyla götürsün þehirin bütün pisliklerini, çerini çöpünü, süssüz ve sevimsiz caddelerini. Bekle diyen bir sesle!
O ne kadar göklere yükselsede, avuçlarýndadýr kanatlarýn gerilmiþ geniþliðiyle … Bekle ve bu göklerde uçan kanatlarýn notasýnýn namalerini dinle, bir kanton eþliðinde!
Dinle!
Sabýra nokta koymadan: Kýzma, baðýrma, çaðýrma! Ben geliyorum! Biliyorum! Bir kalbin var senin usul usul kendi içinde uysalca dinleyen. Akþam tenhalýðýnda, dalgýnlýða gelerek kendini de unutan!
Bir kalbin var senin! Kýrýk bir ut gibi inleyen! Ýnledikçe mevsim mevsim gezen! Ben de bu yüzden vurgunum sana! Mevsim mevsim! Etmez o kar için asla tecim! Bin acýlara yýllýk acýlara yüklü Galata Zindanlarý gibi! Silmek adýna tüm yanlýþlýklarý …
Sen yine toparla kendini, bir filim þeridi gibi. Yola çýkýyoruz çünkü! Civalý beyaz gökyüzü, bize arifane bir sofrada bir divan hazýrlamýþ. Ben sana divan da, divan þiirleri okurken sen uzan ruhunun kanepesine ve dinle beni sessizce … Aç en sevdiðin kitaplarýný ve öyle bekle … Gerek kalmasýný acýlý bir serzeniþe! Diyorsun ya her seferinde: Zaman geçiyor acýmadan bize ölüm sessizliðinde! Hecelerim vurgun sana benim gibi kelime kelime!
Serin bir Nisan akþamý gibi düþtüm yüreðine; ilkbahar tazeliðinde! Beklentilerimi hesaba katmadýðým uzak bir sahnede, boylu boyunca yürüyüþünde beni hesaba katmadan geçip gidiþinde! Nereme düþeceðini bilmeden ve cesaretlice düþtüm ben de peþine! Seni alýp çýkarmak için, içine düþtüðün zaman delhizinde; iki gözünle! Bir daha aðlamasýnlar diye! Yaþamýn bizi bu þekilde karþý karþýya getirdiði su götürmez bir gerçekle. Binlerce duyuyu arkamda býrakarak sevda sözüyle düþtüm peþine. Sen giderken iþine! Döndüm yüzümü – utangaç ve mahzun yüzüne! Tarih gibi okudum her çizgisini onun. Hiç bir þey yapmamak yerine, en azýndan iyi bir þey yapmak için, iyi bir niyetle. Aþkta ve sevgide yarýn yoktur diye!
Korkak ve yetmez duygularým olmadý hiç bir zaman benim. Sevdaya hiç bir zamanda hüzünlü hazan resimleri de çizmedim. Hep yaþamýn surlarý içinde gezdim! Hiç bir zaman geç kaldýðýmý hissetmedim bir þeylere … Dikenler içinde bile yürüdüðümde! Ayaðýmýn her kanayýþýnda pansumaný yapacaðýn bilinciyle uzandým ölü gibi topraða, bakarak güneþe gölge olan tepemdeki yapraða. Avuçlarýmda varlýðýnýn sýcaklýðýnýn verdiði duygularla … Hep sen gelip vuracaksýn diye kýyýlarýma! Suçlu aramadým hayatta, kendimden baþka. Bir boþluk vardý içimde, seldin ve düþtün ona! Ben tutarým seni sýcak avuçlarýmla …
Bu yüzden dökülüyor iþte þimdi kalemimden aðýrlaþan geçmiþin çizgilerine nokta koyan! Bir bir atýyoruz atýlmasý gereken yanlarýmýzý. Atýyoruz, atýyoruz, döküyoruz, döküyoruz. Bütün toksinleri! Geceleri yýldýzlardan taþan ekler, bizi terk eder ve gider! Bir boþluk adýna. Geldin ve sen düþtün gizli sýrlarýmýn arasýna! Karanlýk delhizlerin dumanýndan arýndýk ve kapaklar kaltý kendi gölgeliðinde ki, soðukluðundan. Ve güneþ girdi bu derin ruh derinliklerine! Þimdi her aným, hep telaþ içinde! Yarimin elleri ellerimde diye! Uzun soluklu sohbetlerin düþ köþesinde – nizami bir düzen içinde! Benzer ritmik iþleyen bir saate! Onca ertelenmiþ yorgun yýllarýn sabahlarýnda uyanmak adýna, direnen bedenleri býraktýk artýk zaman adýna. Köprüleri olan yol üzerinde, kurulmuþ kurumuþ dereler üzerine … Var olduk biz bu köprüler eþliðinde. Bahar getirdik bütün mevsimlere ….
Hiç bir þey yok olmadý, evrimin sarsýlmaz izleri içinde! Terimler uzanýp giderken izah ettikleri izimlerle! Biz geceleri çektik ayýþýðýný bir yorgan gibi üzerimize – politik sohbetlerimizde. Hýrpalanýp giden geçmiþe, en ufak bir belirtiyle. Sesimizdeki þiddetle, çocuksu gülümseyiþlerin neþesi eþliginde! Biri sen, biri de ben! Yendiðimiz korkularýmýzla! Sen korkma! Ben varým yanýnda!
Ben tutkunsam yaþamaya ve gönlüme hazin bir yaþama atesi düþmüþse ve bir hanýmeli çiçeði açmýþsa çiy düþen bir gece de, sen düþersin sen, hep, yýldýz bakýþlarýnla! Ýçime! Ve ben, bu havalarda gebermeliyim bahtiyarlýkla ölümüne!
H. Hüseyin Arslan - 08.11.2018
_____________________________________
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan Hüseyin Arslan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.