YARA GEÇİDİ

Yara geçidi gibi yüreðim...
Ýçinde ýstýrabýn ayak izleri.
Burukluðum çocukluktan kalma.
Trafiði karmakarýþýk hislerimin...

Çiðnenmiþ umutlarým kaldýrým taþlarý gibi.
Dilimde korna sesini kýskandýran bir ah;
Dileklerimin akýbeti sokaklar dolusu eyvah.
Zihnimde bütün þehre yetecek kadar kuru kalabalýk var...

Cezasý kesilsin artýk bu kural ihlalinin!..
Ters istikamete gidiyor adalet.
Pençesinden henüz kurtulamadým bir bilinmezliðin...

Yara geçidi gibi yüreðim...
Uykuda düþ bitti,
Dudakta gülüþ...
Söylemekten çok susmaktan yoruldum!..
Hangi sükut altýn?
Hangi söz gümüþ?

Mutluluk kaþýkla verildi,
Hüzün kürek kürek...
Aynadaki dargýn yüzün hesabýný þimdi kim verecek?

Yara geçidi gibi yüreðim...
Býktým artýk talihimin sancýlarý durmadan ikiye katlamasýndan!..
Dilimde bölünerek ürüyor sitem.
Çaresizliðimin farký yok bir volkan patlamasýndan...

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: