İthafen

Gelecek adýna geleceklerinden edilen bebeklere,
Yarýnlar için yarýnlarýndan oldurulan çocuklara,
Hayattan ve/yahut hayatlarýndan koparýlmýþ masumlara...

Kapýldým zehâb-ý sen izine,
Fýrlatýldý oltam zamanýn denizine;
Ona takýlacak bir yarýn,
Olur mu dersin?
Baþýnda beklemekle geçti, gecikti ölüm;
Kör talih eðlenmeyi býrakýp
Bizi
Bulur mu dersin?

Zaman burada deðil su gibi,
Mihra,
Deðil nehir gibi, deniz gibi deðil;
Gibi kan,
Akýyor irin gibi...

Uzanmasýn asla bir yardým eli, o el uzun;
Bi’ yaþadýðýmýz yok,
Sizin ömür dediðiniz...
O yol uzun.

Daha ferahýný,
Daha refahýný
Býrakýp da
Bir canlý
Yaþamaya eder mi gýpta?
Yeminle,
Ediyorum ben elimdeki þu dilim’le (dilimi ile),
Kabuðu
Eþeðin aklýna düþürülmüþ bir karpuzun...

Ortasýnda uyanmýþ bir çocuk düþün
Farký kalmamýþ gibi kabustan bir düþün;
Bunun altýnda
Acaba ne yatýyor?..

Gün doðuyor benimle,
Yürüyor benle bir ufuktan öbür ufka,
Benimle batýyor...

Dilemesine diledim bir dilek Mihra da ben dileðim vücuda gelmiþ,
Kaþlarýný
Bana çatýyor...
Koþmaya koþtum çýkarak dehlizimden Mihra ben uyanýp dýþarý amma
Yanýnýza gelemeden caným yanýp burnuma gelmiþ,
Yüreðin
Avucumda atýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın: