Tu Nay, Ku May? / Sen Gelmezsin, Nerede Kaldın?

TU NAY, KU MAY?

Nexwe kulîlkan li ba axa xwe ne, ha?
Dê ji wirve!!!
Dê
Ji wirve
Were ba min nexwe.

Tav bi vaxte
Dereng ma lêbelê sîyê me;
Ewî xist dawî bi dawî
Pêlavek her dû pîyê me.

Ew nay, ka ew, ew ma...

Mirov nabêje: "Ku mirov xeberde bi rastî",
Divê xeberde ji xwe mirov bi rastî.
Ez mam çermek û hestî,
Hevîyê min westî.
Destîyê dem ku ket û ase bû tê de,
Di destê te de
Þikestî.

Tu nay,
Ku may?..

Ve bûn li dorê min nizanim çend-çiqas derîyan;
Gerîyan erd û asîman
Çûn alî ne ji minîyan.
Li cihê xwe mam ez, qet neleqîyam;
Ji cîhê xwe jimartim,
Nedam gûhê xwe li wan gûhderîyan.

Tu nay,
Ka ku may?..

Qerfokê sekinîn bi þorîya;
Çivîk ji firîya, karwan ji borîya;
Mirîyan derbas bû,
-Qîzê zâlýman! Keçê neyâran!-
Sawêran
Û mûmîyan
Û ez hê li þûnê xwe mam.

Lo tu nay,
Ka li ku may?..

Ev çi zimanê zamaneye wýsa?
Ne nas kirî
Ne ê hez kirî.

Ez bûm dar, li vir, bû bi pî darêk;
Demjimêr li min dinêre êdî deqeye de carek.
Roj tefî;
Hîv kenîya bi kýs kýs,
Got ji þevê re min ji: Kýþt, kýþ dê, kýþkýþ!

Av vekêþî-nema, çav bêje girtî ye hema.
Maran kir týs týs jimin re;
Kûçî kûçîkan kir hav hav hav.

Ev tu nay,
Ka tu li ku may?..

Sarîyê mirinê me gelo, ez ji wekê te me,
Tarîyê hat birinê min ji min kêm e.

Ku tu dû min
Sedsalê din bêy vir
Û dû min
Bejî: "Hatinê wî bû vir!"
Bila ji te re vê çîvanoke bixwînin,
Tu ji gûhderî bike temam e?
Bide soz
Û
Dûv re devam’ke kirinê mîna xwe re tu ji Ca-da-loz!

---

SEN GELMEZSÝN, NEREDE KALDIN?

Demek çiçekler topraklarýnýn yanýndadýr, ha?
Hadi oradan!!!
Hadi
Oradan
Yanýma gel o zaman.

Güneþ ýþýðý vakitlidir de
Geç kaldý fakat gölgemiz;
Soktu uçtan uca
Ýki ayaðýmýzý bir pabuca.

Gelmiyor o, o hani, kaldý o...

"Doðruyu konuþmak gerekirse" demez insan,
Doðruyu konuþmalý kiþi zaten.
Bir deri bir kemik kaldým
Ümidim benim yoruldu.
Zamanýn içine girip týkýldýðý testi,
Senin ellerinde
Kýrýk.

Sen gelmezsin,
Nerede kaldýn?..

Açýldý etrafýmda bilmem kaç-ne kadar kapý;
Gezdi yerle gök,
Benden deðilsinlerin safýna geçti.
Bense yerimde kaldým, hiç kýpýrdamadým;
Saydým yerimde,
Vermedim kulaðýmý onlarý dinlemelere.

Sen gelmezsin,
Nerede kaldýn hele?..

Durmanýn esprisi tuzludur;
Kuþ da uçtu, kervan da geçti;
Ölüler geçti,
-Zâlimlerin kýzý! Düþmanlarýn kýzý!-
Hortlaklar
Ve mumyalar
Ve ben hâlâ kaldým yerimde.

Ya sen gelmezsin,
Nerede kaldýn hele?..

Bu ne ’zamanýn dili’ymiþ böyle?
Ne tanýdýk
Ne sevmelik...

Aðaç oldum, burada, bir aðaç ayaklandý;
Zaman sayacý bakýyor dakikada bir bana artýk.
Güneþ söndü:
Ay güldü kýs kýs,
Dedim geceye ben de: Kýþt, kýþ hadi, kýþkýþ!

Su çekildi-kalmadý, göz için kapalý de hemen hemen.
Yýlanlar týs týsladý bana;
Kuçu kuçular hav hav havladý.

Bu sen gelmezsin,
Nerede kaldýn sen hele?..

Ölüm soðuðuyum acep, ben de senin gibiyim,
Bi’ götürülüþümün karanlýðý üzerimden eksik.

Ve ardýmdan
Bir asýr sonra geleceksen
Ve arkamdan
Diyeceksen: "Geliþi yalan oldu!"
Sana bu masalý okusunlar,
Sen de dinle tamam mý?
Ver söz
Ve
Sonrasýnda bildiðini okumaya devam et sen de Ca-da-loz!
Sosyal Medyada Paylaşın: