BİR KARAMSAR ŞİİR 2
Ateþ renginde toprak,
Gökyüzünde tunçtan kale,
Aðýr bulut katmanlarý!
Kýyameti iþaret ediyor
Akþama yakýn bir zaman kesitinde…
Kumsalda çýplak bir çocuk,
Denizin öfkesini izliyor kayýtsýzca!
Kanat çýrpmada
Fýrtýnaya tutulan son göçmen kuþlar
Umutsuzca…
Çatlamak üzere
Zamana karþý direnme gücünü yitiren
Yaþlý ve yosun kokulu kayalar…
Ve tunçtan kale
Gökyüzünü örten kurþuni bulutlar
Ve ateþ renginde toprak…
Ezgiler yükseliyor
Neolitik çaðdan kalma.
Henüz güftesi yazýlmamýþ…
Bir akþamüzeri,
Güneþin resmi düþüyor suya!
Yorgun tepelerin gölgeleriyle birlikte…
Gün bitmek üzeredir artýk,
Gün batýmýndaki kayalýklarýn
Kuytusunda gizlenmekte akþam…
Uyandý uyanacak!
Hüzünlü sularýn yakamozunda
Can çekiþirken yaþam,
Yalnýzca kayalara yontulmuþ
Bir resimdir geriye kalan,
Yaþanmýþ çaðlardan…
Belki de aralanan bir kapýdýr,
Gecelerden sabaha!
Henüz umutlar bitmeden…
Yaþanmýþ çaðlardan geriye kalan
Yosunlu kayalara yontulmuþ resim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.