Tâatim isyân gibi

“Âh bir zengin olsam da, baðýþlar yapsam” derdim,
Gayrý zenginim ammâ, katlamak oldu derdim.

Bunca varlýk var iken, bitmez gönül darlýðý,
Onca darlýk içinde, n’îdem ben o varlýðý?

Aklýmýn teþvîkiyle, kalbim eyler niyâzý,
Kalbim duâdayken, aklým bekler imtiyâzý.

Ben iþin akýndayým, öbür ben karasýnda,
Büyük sorun var gibi, ikimiz arasýnda.

Tâatim isyân gibi, zîrâ kokar behîmî;
Tövbe ediþim dahi, el-hâk gayri samîmî.

Pragmatist aklýmýn altýnadýr inancý,
Rûhumla aklým sanki, birbirine yabancý.

Êy benim güzel aklým, gel baþtan baþlayalým,
Dinmek bilmeyen nefsi, açlýkla haþlayalým.

Affet yâ Kadîr Mevlâm, kulun "Abese" yapar,
Acabâ hangi vakit, kýssadan hisse kapar?!

Âhireti unutup, dehre biçmiþtim deðer,
Arzýn mezardan baþka, beþiði yokmuþ meðer.

Erisem görmez kimse, yansam çýkmaz dumaným,
Tövbeyle dize varsam, bulunur mu yumaným?

Yüreðim kaldýrmazken, kabirdeki soruyu,
Ödüm kopar duyunca, Ýsrâfil’in boruyu!..



Sosyal Medyada Paylaşın: