ÖLÜ ŞEHRİN KARANLIK YÜZÜ

Pencereyi açtýktan sonra
Dudaklarýnýn arasýna aldýðý sigaradan
Ýçine derin bir nefes çekip üfledi
Gecenin aydýnlanmakta zorlanan
Ve sis içinde kalan karanlýk hüznü
Yine bir kâbus gibi
Ýyice çökmüþtü koca þehrin üstüne
Bir süre þehrin ýþýklarýna baktý
Milyonlarca ýþýk ve her bir ýþýðýn altýnda
Kim bilir neler yaþanmaktaydý?
Belki de suç iþlenmekte insanlar ölmekte
Ve dayanýlmaz arzularýn eþliðinde
Zevkin doruklarýna çýkýlmaktaydý
Ya da aç sefil, evsiz barksýz ve periþan
Aslýnda bu þehir
Kurulduðu günden bugüne kadar
Kaç kere yakýlýp yýkýlmýþ
Yeniden yapýlmýþtý?
Her yakýlýp yýkýldýðýnda
Kaç kere de ruhu öldürülmüþtü?
Sadece yakýlýp yýkýlýrken mi?
Ýnsanlarýn kiþisel ihtiraslarý için
Yapýlan katliamlar, trajik ölümler
Kim bilir kaç kiþi de zindanlarda
Bu meydanlarda hak ararken öldürülmüþtü?
Kaç kiþinin derisi yüzülmüþ
Çarmýha gerilmiþ
Baþý kesilmiþ, gözleri oyulmuþ
Ya da boðularak cesedi surlardan denize atýlmýþtý?
Hatta imparator, padiþah, sultan, þehzade
Paþalara bile acýmamýþtý onlara kýyan zalimler
Bazen de zalim olan kendileriydi…

Sosyal Medyada Paylaşın: