ÖLÜ RUHLAR ŞEHRİ
Aracýný kaldýrým kenarýna park ettikten sonra
Sahile doðru yürüdü adam
Denizden gelen dalgalarýn hýrçýnca gelip
Çarptýðý büyük bir kayanýn üzerine oturdu
Sonra elindeki siyah poþetten çýkarttýðý
Son bira þiþesinin de kapaðýný açýp bir yudum aldý
Üstüne bir de sigara yakýp derin bir nefes çekti içine
Sonra gözlerini rengârenk ýþýklarýyla
Denizin ortasýnda ýþýldayan Kýz Kulesine dikti
Ýstanbul’un görselinde her zaman yer alan kuleye
Birileri görmek ya da sevgilileri ile
Deniz kenarýnda zaman geçirmek için gelse de
O, içini dökmek ve dertleþmek için gelirdi
Derin bir iç çektikten sonra
Güzel prenses!
Seni güllerin arasýna saklanmýþ bir yýlan sokmuþ
Yine beni bugün
Üzerine insan kisvesi giymiþ yýlanlar soktu
Bir kere deðil
Her fýrsatta sokmaya da devam ediyorlar
Galiba buna alýþtým
Onun için de hayattayým
Hayatta derken belki de silueti
Tarihi dokularý ve doðasý öldürülen
Ýstanbul gibiyim
Biliyor musun?
Ýstanbul artýk feryat ve figan bile etmiyor
Çünkü ruhu da öldürüldü
Ve benim gibi de yaþayan bir ölü oldu
Ya sen Kýz Kulesi!
Sen de kavuþamadýn sevdiðin Galata’ya
Aranýza boðaz girmiþ
Benim ise arama Karadeniz
Ya ben ne yapayým?
Hem hýrçýndýr Karadeniz yol vermez
Zindanda, Sabahattin Ali bile dayanamamýþ
Dalgalarýnýn sesine
Ya ben nasýl dayanayým?
Dýþarýda deli dalgalar
Gelir duvarlarý yalar
Beni bu sesler oyalar
Aldýrma gönül aldýrma, demiþ üstat
Ve içini döküp rahatlamýþ
Ya ben ne yapayým?
Benim zindaným Sinop’ta deðil içimde
Her þeyi de içime attým
Çünkü çaresizlikten içime söyler
Derdime de dert katarým.
Ýþte böyle Kýz Kulesi!
Bilirim sen de boðazýn dalgalarýna dayanýrsýn
Ama ben nefessiz kalmýþken
Nasýl dayanýrým beni boðan derinliklere?
Biliyor musun?
Bazen gaipten sesler duyarým
Yoksa bu ses
Ýçinde soluksuz kalan prensesin sesi mi?
Yok deðil
Çünkü ben her cinayet gördüðümde bu sesi duyarým
Yine bir ses katýldý, derim
Ölü ruhlarýn sesine
O kadar çok ses var ki Ýstanbul’un semalarýnda
Belki de þehri bu hale onlarýn ahý getirdi
Bu da onlarýn þerefine gelsin, dedikten sonra
Elindeki bira þiþesini kafasýna
Gözlerini de Tarihi Yarýmadaya dikti
Bir süre Topkapý Sarayý, Ayasofya
Ve Sultan Ahmet Camiinin gece karanlýðýnda
Varla yok arasý gözüken siluetlerinde gezindi gözleri
Bu siluetlere rant için eklenen
Gökdelenleri görünce yüzü buruþtu, gerilmiþti
Karanlýkta belli olmayan gözlerinde kýzgýnlýk vardý
Ve burnundan soluyordu
Çünkü aklýna
Bir zamanlar dünyanýn yönetildiði
Padiþahlarýn, Sultanlarýn yaþadýðý
Dünyanýn merkezi olan
Ve ihtiþamlý törenlerin yapýldýðý
Bu tarihi mekânlarýn etrafýnda bulunan
Cadde ve sokaklarda
Bu saatlerde her türlü rezilliklerin yaþandýðý geldi
Acý bir iç çektikten sonra
Ah be güzel Ýstanbul!
Peygamberimiz Hz. Muhammed’in
Ýstanbul mutlaka fethedilecektir
Onu fetheden komutan ne güzel komutan
O ordu ne güzel ordudur
Sözleri ile fethi müjdelenen
Ve 1453 yýlýnda
Ya Ýstanbul beni alacak ya ben Ýstanbul’u diyen
Fatih Sultan Mehmet Han tarafýndan
Fethedildikten sonra
Osmanlý Ýmparatorluðuna baþkent yapýlan
Ve Fatih’in, ormanlarýmdan bir dal kesenin
Baþýný keserim, hatta
Ýstanbul’da edindiðim yerleri, ecnebilere satanlar
Allah’ýn gazabýna uðrasýnlar, diyerek
Üzerine titrediði
Bir aðacýna, bir karýþ topraðýna kýyamadýðý
Kýyanlara da lanet ettiði
Taþý topraðý altýn denen Ýstanbul!
Güzel ve kutlu olduðun kadar
Þimdilerde de her türlü kötülüðü
Ýçine doldurmuþlar
Tüm bu kötülüklere raðmen
En çok sevilen
Ve vazgeçilmez olan da yine sensin
Kim bilir, hala keþfedilmemiþ
Ne efsunlu sýrlarýn vardýr içinde
Bir de o sýrlarýn sahipleri
Belki de onlar çekiyordur insanlarý
Çoðuna yaþam hakký tanýmasan da
Bugün deðiþse de siluetin
Bir bir yok olsa da tarihi yapýlarýn
Ve eþsiz güzelliklerin
Hala karýþ karýþ satýn almak için
Geliyorlar peþ peþe
Sanki sessiz bir iþgal var eskinin aksine
Artýk ne eski halin kaldý ne de taþýn topraðýn
Beton yýðýný oldu her yerin
Tarihi mekânlarýn, cadde ve sokaklarýn
Ýnsanlar bile deðiþti
Eski Ýstanbul beyefendileri
Hanýmefendileri yok artýk
Arka sokaklarýna da girilmez
Çünkü her türlü kötülük, pislik orada
Ýnsanlýk da ölmüþ ruhlar huzur bulmaz
Ah be güzel Ýstanbul!
Geçmiþten bugüne sanki ölü ruhlar þehri oldun
Yok, aslýnda ruhu da öldürülen þehirsin sen
Çünkü tarihi deðerini, kutsallýðýný bilmeyen
Tamahkâr, gözü doymaz insanlar öldürdü seni
Ben de elimde bir kazma bir kürek
Mezar kazýcýsý gibi gömmek istiyorum hepsini
Gece gündüz bu yolda ömrümü de tükettim
Ama hepsini gömmeye yetmedi gücüm
Bak þimdi ben de tükendim
Boþa koysam dolmuyor
Doluya koysam almýyor
Hepsinin gelmiþini geçmiþini, dedikten sonra
Elindeki bira þiþesini
Bu sefer bitirene kadar baþýna dikti…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.