ELVEDA PAPATYAM!

Papatyam!
Hayat önüme, sana olan aþkýma hep bir duvar ördü
Ben ise o duvarlarý yýkamadým
Yýkýldýðýnda ise altýnda kaldým, ezildim
Mezarým da burada hazýr
Zaten canlý canlý girmiþim içine
Tek yapýlmasý gereken üstüme toprak atmak
Üzülme, nasýl olsa bir gün herkes ölecek
Ha bugün, ha yarýn ne fark eder?
Zaten her gün ölüyorum sensizlikten
Hem sensiz yaþasam ne olacak ki?
Bu þiirleri yazdýðým defteri sana teslim etsinler
Zaten baþka da teslim edilecek bir þeyim yok
Sadece içimi döktüðüm, sana aþkýmý anlattýðým
Anlatýrken de döktüðüm gözyaþlarým var
Dediðim gibi baþka da bir þeyim yok
Çünkü benim hiç malým ve mülküm olmadý
Sadece benim olmayan, bir tek sen vardýn
Hemen için kararmasýn
Benim, seni býrakýp gitmeye niyetim yok
Güzel günler göreceðiz seninle
Aþka dair ne varsa birlikte yaþayacaðýz
Belki birkaç gün sana yazamam
Papatyam, sana yazamazsam, bil ki ben de gitmiþimdir
Yýldýzým kaymýþtýr
Biliyorum ki ayrýlýkta azap, acý ve gözyaþý vardýr
Ama sen aðlama arkamdan, yaþ deðmesin kirpiklerine
Hakkýný helal et ve bu garip aþýðýný unutma!

Sosyal Medyada Paylaşın: