BİR KARDELEN HİKÂYESİ

Hayatta her þeyin bir zamaný vardý
Ve acele etmeden beklemek gerekiyordu, olacaklarý
Kadýn da çaresizlik içerisinde kaderine razý olmuþ
Bekliyordu gelmeyecek olaný
Ýstiyordu ki sevdiði gelsin
Ama günler, aylar geçmiþ gelmemiþti sevdiði
Aslýnda yenilgiyi kabullenmiþti kadýn
Sanki dünyada bir yenilen kendisi miydi?
Deðildi ama bu yenilgi, onun sonu olacaktý
Bunu kendisi de çok iyi biliyordu
Ayrýca hayatýnda hiçbir þey yolunda gitmiyor
Adeta her þey üstüne üstüne geliyordu
Kardelenler baþýný kaldýrmýþtý, soðuða, kara inat
Zemherinin soðuðu da iyice içine iþlemiþ
Donan yüreðini buz kestirmiþti
Daðlarýn türküsü yanýk, acý olurdu, feryatlarý da
Zorluðu, yol ve geçit vermezlikleri
Zalimlikleri, tek sevenlere miydi?
Yoksa aþklarý, âþýklarý da öldürmek
Daðlarýn adeti, töresi bu muydu?
Ýçinde bir sitem, bir isyan
Kendisi ise can pazarýndaydý
Artýk Juiya gibi havarlarý
Geçit vermez daðlarda yankýlanýyordu
Hem gönül bu, söz dinlemez ki
O, gideceði gönlü kendi seçer
Düþünmeden de ona giderdi
Hem iki gönül birbirini sevip bir olunca
Kim engel olacaktý?
Yeter ki sevenler vazgeçmesin
Zaten aþk ateþi ile yanan bu iki bedeni
Baþka bir ateþ daha fazla yakamazdý
Gitmek istediði yollar ve daðlar
Kendisine set olmuþ, geçiþ vermiyordu
Feryat figanlarý daðlarýn zirvelerine vurup
Akis olup geri geldi
Ve yüzüne bir tokat gibi vurdu
Her vuruþta kendisine geldi
Sonra da tekrar tekrar yüzünü yaðan kara
Ve esen rüzgâra döndü
Gel bir daha, bir daha vur diye
Belki bu þekilde kendisini cezalandýrýyordu
Asýl gurbet ise içimizdedir
Soðukluðu dondurur, ateþi ise yakar
Gurbet herkese göre de deðildir
Çünkü uzaklar candan can alýr
Hasret ve özlem insanýn içini bir kurt gibi
Kemirir, bitirir
Her gidiþin bir de dönüþü vardýr
Ama gelip de görmemek gibi
Ýnsan sevdiði için vazgeçmeyi de bilmeli
Artýk elinden tutamasa
Birlikte olamasa da sevgisini yüreðinde
Ölene kadar taþýmalýydý
Belki de dünyanýn en zor iþi
Sevdiðini yolcu etmekti
En kötüsü de gelmeyeceðini bilmeden
Bir de sevda çekmeden, fedakârlýk yapmadan
Belki de ölüm olmadan aþk
Aþk olur muydu?
Uzak olan yol, gittiðin gurbet deðildir
Uzak olan, yanýnda olup da
Sana gönlü uzak olandýr
En güzel, gönlü saf ve temiz olan insanlar sever
Çünkü onlarýn kalbi de öyledir
Bu aþk hikâyesi; sevip de kavuþamamak
Ölümüne bir sevda üzerine yazýlmýþtý
Ayrýca buralarda aþk ve kavuþmak ise
Her zaman zordu
Seven sevdiðini çoðu zaman alamaz
Almak içinde çok engeller aþmasý gerekirdi
Bazen istemek bile yetmezdi
Güçlü olan, ayakta kalan, zorla da olsa
Ýstediðini, bazen de sevdiðini alýrdý
Ýstemeden yapýlan bu evliliklerde
Sevgisiz bedenlerde
Sadece hevesler tatmin edilir
Nefisler körlenirdi ama geriye kalan ise
Kýrýk bir gönül, yarým kalan bir aþk
Ve gözyaþý dolu acý bir hikâye kalýrdý
Evet, bazen sevdiðini korumak için de
Vazgeçmekte gerekirdi
Zirvelerine kar yaðmýþtý
Geçit vermeyen zalim daðlarýn
Karýn soðuðu, esen rüzgârla birlikte
Yüzüne vurdukça
Yüzüyle birlikte içini de buz kestiriyordu
Keþke esen rüzgârlar
Alýp savurduðu kar taneleri gibi kendisini de
Savursa ve sevdiðine götürseydi
Hayata, kaderine yenik düþmüþtü
Rüzgâr olmasa bile kaderi onu evinden alýp
Buralara getirmiþ, köyünü terk etmiþti
Sevdiði gelse kendisini nasýl bulacaktý?
Sevdiði gittikten sonra mevsimler kendisine
Hep kýþ olmuþ, hep üþümüþtü
Ölü mü, diri mi belli deðildi
Belki de yaþayan bir ölüydü
Ruhsuzlaþmýþ, dünyaya duyarsýzlaþmýþtý
Gözlerinde hep bir korku vardý.
En ufak bir çýtýrtý da bile
Ürperiyordu körpe yüreði
Bazen beklemek yerine
Hayallerinin, sevdiðinin peþinden gitmek Gerekmez miydi?
Ama nasýl gidecekti?
Þimdi bu daðlarý aþmak
Sevdiðine kavuþmak için neler vermezdi
Elinden gelse sevdiðine koþarak, uçarak giderdi
Ama özgür deðildi
Aslýnda hiçbir zaman da özgür olmamýþtý
Ayaklarýna pranga vurulmuþ
Ýdamýný bekleyen mahkûmlar gibi olacaklarý
Baþýna gelecekleri çaresizlik içerisinde bekliyor
Feryat figan ediyor, Yaratana yalvarýyordu
Ýnsan sevince gözü görmez, düþünmezmiþ
Sanýr ki her þey güzel olacak gibi gelirmiþ
Kadýn da bazen akýttýðý gözyaþlarýnýn eþliðinde
Onca kötülüðe raðmen iyilik ve mutluluk dolu
Masumane hayaller kuruyordu
Gerçekleþmeyecek hayallere
Ve yaþayamayacaðý hayata dair
Ana da baba da sýðýnacak ocaktýr
Darda kalýr gidersin
Ýyi günde gitmesen de
Kara günde cenazesine gidersin
Ama kadýnýn gidecek bir yeri de yoktu
Hayatta geç kalmak
Telafisi olmayan þeylerin ifadesiydi
Ve hayatta, bazý hatalarýn telafisi de yoktu
Bazen de sonu ölümdü
Hayat aslýnda bir yolculuktu
Yolculuðun son duraðý ise mezar
Geldiðimiz bu duraðýn ise dönüþü yoktur
Bu yolculuða insan yalnýz çýksa da
Aslýnda son durak ahirettir
Her þeye raðmen yine de direniyordu kadýn
Ama kanla yazmýþtý sevdiðini yüreðine
Çünkü kan kokardý bu daðlar
Zalimlik kokardý, töre kokardý, terör kokardý
O daðlar ki zirvesinden
Yazýn bile kar eksik olmayan
Kimseye acýmayan ve geçit vermeyen daðlardý
Bu daðlar çok insan yutardý
Ýçine aldýklarýný ise geri vermezdi
Kadýna acýyýp, geçit vermediði yetmez gibi
Sevdiðini de elinden almýþ ve geri vermemiþti
O daðlar ki efsanelere
Masallara, hikâyelere konu olan daðlardý
Birçok kýz, Balkayalarda Juliya gibi belki taþ olmadý
Ama töre diye katledilip toprak oldu
Hepsinde bir acý, bir ayrýlýk, bir hüzün
Çoðunlukla da gencecik kýzlarýn ölümü vardý
O daðlar ki sevgi, feryat, figan dolu havarlarý
Kimsenin duymasýna imkân vermezdi
Bu havarlarý sadece içinde ayrýlýk olanlar duyardý
Kadýnýn yaþadýklarý, bir ters lale
Bir papatya, belki de bir kardelen hikâyesiydi
Ayrýlýk, hüzün, gözyaþý
Ve sonunda ölüm olan bir hikâye
Onlarýn hikâyesini burada yaþayanlar bilir
Ancak onlar anlardý
Kadýn, gencecik yaþýnda
Ne çok sevdiðine kavuþmuþ
Ne de kundaktaki bebeðine doymuþtu
Koca dünya içine her þeyi almýþ ama bir onu almamýþtý
Bir dað baþýnda küçücük dünyasýnda yaþamýþ
Ve o dünyasýnýn töre dediði çað dýþý bir cinayete
Elleriyle büyüttüðü kardeþi tarafýndan kurban edilmiþti
Bu kan kokan topraklarda
Yavru bir ceylan gibi gezdiði bu daðlarda
Kalbinden vurulmuþ, olduðu yerde kalmýþtý
Mezarýný kim kazacak?
Üzerine topraðý kim atacak?
Gönlündeki yaraya kim ilaç olacaktý sevdiðinden baþka?
O da gitmiþ, gelmemiþti
Gözlerinden akan yaþlar
Yüreðindeki yangýný söndürmek için mi akardý?
Belki de onun için akmýþtý
Ama içindeki yangýný söndürmek yerine harlamýþtý
Kadýn kaderinin önündeki duvarlarý aþamadý
Engelleri yýkamadý
Bazý þeylere hep geç kaldý, belki de erken
Aslýnda bu daðlardan kaçýp kurtulmak istiyordu
Gitti de
Hem bu daðlardan
Hem de kendisine yaþam hakký tanýmayan dünyadan
Töre düzeni, kendisine bir mutluluðu çok görmüþ
Sevdiðinin öpmeye, dokunmaya kýyamadýðý kadýný
Dýþlamýþ, hatta canýna kýymýþtý
Anlamadýlar halinden, sevgisinden, masumiyetinden
Yarým kaldý sevdasý, kavuþamadý sevdiðine
Ömrünün baharýnda aldýlar onu
Hayattan, kokusuna doyamadýðý aðzý süt kokan bebeðinden
Bir de yolunu beklediði sevdiðinden
Bu dünya kadýna hiçbir þey vermedi
Bir dað baþýnda, bir mezardan baþka
Kimsesizler mezarý gibi adý yok, yeri belli deðil
Geleni gideni, arkasýndan bir Fatiha okuyaný yok
Kadýnýn gökyüzü ile yeryüzü arasýnda
Çiçekleri barut ve kan kokan bu daðlarda dolaþýr ruhu
Ruhu da huzur bulmaz, çünkü gözü arkada
Sevdiklerinde kalmýþtýr
Bu hikâyede olduðu gibi ölen beden olur
Yaþanan aþk ve kavuþmalar ise ahirete kalýr
Gerçek bir aþk bedende ölse de geriye anlatýlacak
Acý bir hikâyesi kalýr
Bu hikâye de böyle bir hikâye
Yýllarca da anlatýlacak
Kardelenler bu topraklarda hep açýp baharý müjdeleyecek
Ama hiç birisi kadýný geri getirmeyecek
Kara kaderini ise deðiþtirmeyecekti
Kadýnýn kardeþi ile çekilmiþ
Siyah beyaz bir fotoðrafýný gördüm
Fotoðrafý gördüðümde içimden
Gerçekten anlatýldýðý gibi çok güzelmiþ dedim
Boþaltýlmýþ köyündeki
Yýkýlýp virane hale gelmiþ evini de gördüm
Ve meþe yapraðý kestiði ormanlýk alanlarý da gezdim
Ayrýca yarým kalan aþkýn baþladýðý çeþmeden
Akan berrak ve soðuk sudan su içip
Adeta anlattýklarýmý ben de yaþadým
Ve son olarak kadýnýn son nefesini verdiði evi
Ve dað baþýnda þimdi toprak olan
Üzerinde kardelenlerin açtýðý mezarýný ise
Bir operasyonda görüp
Bu hikâyeye son noktayý koydum
Bunlarý yazmak ise bana yýllar sonra nasip oldu
Kendi içinde, kendi mezarýný kazan birisinin
Aslýnda mezara ihtiyacý yoktu
Kadýn da kendi mezarýný içinde kazmýþ
Ve çoktan içine girmiþti
Artýk onu, o körpecik bedenini sevdiðinin kollarý deðil
Kara toprak kucaklayacak
Aþamadýðý daðlarý ise isimsiz mezarý olacaktý…

Sosyal Medyada Paylaşın: