Kadın-ım

Özledikçe
Az geçmiþime ýrak bir selamla baþlýyorum güne
Gün geceden kalma karanlýk sanki
Gök çökercesine gürlüyor üzerime
Hesaptan çok uzakta bir mevsim
Dolular serpiliyor gündüzüme
Kadýným!
Yaðmasýn artýk ayrýk bakýþlarýn
Kül kokan izmarit sancýsýndan
Baþýna buyruk adýmlar düþmesin ardýma
Boyumdan büyük hasretler ekleniyor

-Eksilme, çekilme, gitme!
Bir nefeslik ömrümdesin sen
Ne olur sensizliði benden isteme
Duy beni, Kadýným!-

Sen!
Ölümün ön bahçesinde eðlenirken
Ben hayatýn girdabýnda dönmekteyim
Unuttuðum ninniler unuttuðum masallarýn
Varmýþlarýndan çekip giderken
Yokmuþlarýna çoktan demir atmýþsýn!
Kadýným!
Sensiz yanlarým kurþun saçmakta
Ciðerim yanmakta Kadýn!
Sensizliðin derin kuyusunda
Izdýraplar içmekteyim
Vurgun yemiþ derinlerden
Ölü topraðýna düþmüþ kokundan
Hâlâ tenini hissetmekteyim
Kadýným!


Öksüzlükten bükülen boynum
Yetimlikten eðilen baþým
Sensizlikten tutmayan ellerim
Becerebilseydi ölmeyi
Sensiz yaþ/lan/amayacaktým!
KADINIM!!!

Sosyal Medyada Paylaşın: