Kiraz Ağacı

Hani dað kulübesinin yanýnda
Kiraz aðacý vardý!
Etrafýný sarmýþ kýzýlaðaçlar içinde
Ne çok yalnýzdý…
Hiç arlanmadan sýðýnýrdýk kollarýna
Gövdesini dað ederdi sýrtýmýza
Kuþlarý çaðýrýr
Rüzgârlarý þarkýlardý yapraklarýyla…
Biz yüzüne vururken yalnýzlýðýný
O saklardý bizi yamacýnda.
Gözlerinden alabilseydim kendiceðzimi
Belki sorabilirdim yalnýzlýðýný
Etrafýndaki kýzýlaðaçlar kadar bencildik!
Kimseleri göremeyecek kadar
Kör ve deliydik aslýnda!


Oturup hemhal olurken altýnda
Ne kadar da vefalýydý!
Þefkatiyle gözetirken
Arka fon müziðiyle
Daldýrýrken bizi bize
Duyurmamak için müziðin sesini açardý…
Okyanus gözlerine bakarken
Derin dehlizlerde gezinirken
Bozardýn düþlerimi
‘’Burada mýsýn’’ derdin ya
Hiç olmadýðým kadar senleydim sükûtlarýmda

Kalabalýk yalnýzlýkta bir kiraz aðacý
Ýsmi var mýydý acaba?
Sormadýk ki…
O da söylemedi
Ne kadar da kabaymýþýz…
Kimi çýplak kaldý
Kimi kapandý karþýmýzda
Bir asýr beklemiþ gibi
Dik durmuþ yalnýzlýðýyla…

Bilir misin kaç kez gittim o aðacýn altýna?
O yalnýz ben yalnýzdým
Dertleþtim saatlerce…
Biliyor musun?
Görmezden geliþlerimizi
Hiç takmamýþ kafasýna
Huþuyla dinlemekten erinmiyor
Dökülen gözlerime
Yapraklarýný dökerek eþlik ediyordu.
Anladým ki o da bana aðlýyordu!
O dökerken yapraklarýný
Ben çoktan dökülmüþ sarýlmýþtým topraðýna!

Hani sözümüz vardý birde þarkýmýz
‘’Beni unutma’’
Nasýl unuturdum ki hafýzam bende oldukça…
Ve sonra…
Bir jetonluk hikâye…

Kuþ olsam kýrýlsýn derdim kanatlarým
Sensiz uçamasýn semada
Balýksam yýrtýlsýn solungaçlarým
Nefessiz kalsýn derya da
Ýntihara meyilliydim de
Ýnancým mani olmuþtu ya
Bir suskunlu hayat baþladý
Kiraz aðacýný da kesmiþler
Bir baþýma kalmýþtým
En beklemediðim diyarda…


Kýzýlaðaç sarmalýnda yalnýz Kiraz aðacý
Ne çok benziyordu bana
O parçalanýp hangi ocakta yandý?
Bense sensizlik ocaðýnda!






Sosyal Medyada Paylaşın: