MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BENİM ŞİKÂYETİM YARADANA
Erkan Atlıhan

BENİM ŞİKÂYETİM YARADANA


Benim içimdeki bu sensizlik acýsý
Yaþadýðým sürece geçmeyecek
Þimdi hayal mayal hatýrlýyorum
Belli belirsiz, sanki hiç yaþanmamýþ gibi
Bazen bir rüya, bazen de bir gerçek
Sisli dumanlý ama ne olursa olsun özlenen memleketim
Bugün baktýðýmda, artýk doðduðum yerde bana yer yok
Çünkü benim gibi memleketim de yýkýlmýþ, virane olmuþ
Yaþadýklarýmdan sonra çok caným yandý
Bedenim nefessiz kaldý
Feryatlarým arþa yükseldi ama sonuç ortada
Ben de yýkýldým virane oldum
Ýçimdeki isyan ise susmuyor
Þimdi çaresizlik içerisinde bir oraya bir buraya
Yaprak gibi savruluyorum
Elin vatanýnda altýn olsan kime ne, deðerin ne ola ki?
Bir kere olsun hayat yüzüm gülmedi
Hiç özgür olmadým
Burada da esirim, hayatýmda ne deðiþti?
Ruhum ve bedenim yine bana ait deðil
Güya yaþýyorum ama her gece
Her gün insanlýðým ölüyor
Þehrin ýþýklarý, Beyoðlu’nun loþ ýþýklarý sana ne anlatýyor?
Bana acý veriyor, sadece acý
Çok ahým var bu hayatta ve bana bunlarý yaþatanlarda
Ve benim þikâyetim yaratana
Bana bunlarý yaþatanlarý kendisi cezalandýrmadýðý için
Daha nasýl anlatayým sana
Geldiðim yerdeki gibi her gün ölüyorum
Bu zulüm olmasaydý da keþke kuru ekmek yeseydim
Senden baþka tutunacak dalým da kalmadý
Benim için zaman durdu sanki
Artýk saatin, takvimlerin, mevsimlerin hiç bir önemi yok
Bana bahar yok artýk çünkü içim hep kýþ
Sanki kör býçaklarla lime lime doðradýlar bedenimi
Göðsüm hep aðrýyor, yüreðim yaralý
Baksana adým atmaya mecalim, takatim bile yok
Kanatlarým olsa uçmak, gitmek isterdim buralardan
Ama gidemiyorum
Ýnsanoðlu kaderinde ne yazarsa onu yaþarmýþ
Yaþadýklarýmdan sonra ruhumu
Hayallerimi, umutlarýmý bulutlara yükledim
Dönmemek üzere çok uzaklara gittiler
Buralarda gezerken hep memleketimi hayal ediyorum
Oysa ortak noktalar vardý ama þimdi onlar da yok
Artýk hayal kurmak
Hatta evime bile dönmek istemiyorum
Zaten evim de kalmadý, yakýp yýktýlar, tecavüz ettiler
Kalbim hep korkudan titredi
Üþüyorum bu þehirde
Ne yaparsam yapayým bir yaným hep üþüyor
En çok da kalbim
Bu hayat bana çok aðýr bedeller ödetti
Omzuma kaldýramayacaðým yükler yükledi, altýnda ezildim
Karanlýktan hep korktum
Gökyüzünde güneþi görmediðim günlerde de korktum
Güneþin sýcaðýnda bile üþüdüm
Benim gençlik hayallerim vardý
Ýçimde onlarý büyütemedim
Benim hayallerimi, düþlerimi, gençliðimi, bedenimi çaldýlar
Artýk nefret etmeyi öðrendim en çok
Yoruldum, feryat figan etmekten
Sesimin duyulmamasýndan, ezilip aþaðýlanmaktan
Ýstemiyorum artýk, nefret ediyorum insanlardan
En ufak bir çýtýrtýdan, sesten bile korkuyorum
Kendimi acýnacak, zavallý biri gibi hissediyorum
Artýk sýrtýma yüklenen yükü taþýyamýyorum
Yapýlanlar bu bedenime aðýr geldi
Her gece rüya deðil kâbus görüyorum
Uyku gözüme haram oldu
Yaþamak bile istemiyorum
Bakma yaþadýðýma, nefes aldýðýma
Bana yaþatýlan acýyý, utancý
Ben iliklerime kadar her gün hissedip her dakika yaþýyorum
Sizler bedenimden zevk alýrken
Ben acý çektim, ruhum da bedenim gibi kirlendi
Aynaya bakmaya korkuyorum
Yaþadýklarým, insanlarýn yaþattýklarý aðýr geliyor
Ýçimde açýlan utanç, yaralar hala çok derin
Ne yaptýmsa da kapatamadým, çünkü kapanmýyor
Ben ateþ olmadan yandým, kül oldum
Ýnsanlarýn yüzüne bakmaya utanýyorum
Çünkü bana, orospu diyorlar
Öldüm anladýnýz mý öldüm, beni siz öldürdünüz!
Feryadým figaným arþa yükselirken baktým gökyüzüne
Tanrýnýn bir eli uzanýr mý?
Beni sizin elinizden kurtarýr mý diye
Uzanmadý eli, çekip almadý kirli ellerinizden
Kýrgýným ona da
Vatanýmdan çýkýþým ve vatansýz kalýþým
Þu aç ve sefil halim, çaresizliðim tek gerçeðim
Ve bunun sebebi de sizlersiniz, anladýnýz mý?
Þimdi kim olduðumu sormayýn bana
Ben ruhunu kirleterek öldürdüðünüz
Ama bedenen yaþayan bir ölüyüm
Fotoðraflar yalan söylemez
Ýyi bakýn bu fotoðrafa, tanýdýnýz mý beni?
Yoksa tanýdýk gelmedi mi?
Beni ölmeden öldürenler, cennet yüzü görmesin!
Bana yaþattýklarýný yaþamadan da ölmesinler!
Ölümü hissetmeyen insan yaþadýðýný bilmez
Þimdi siz de ölümü hissettiniz mi?
Ben de size çok yalvarmýþtým, hatýrlýyor musunuz?
Ama siz bana hiç acýmadýnýz
Ben de çok istedim o an ölmeyi
Ama sizin gibi alçalmadým, alçalmam da
Ayrýca içimde size karþý acýmanýn en ufak
Bir kýpýrtýsý bile yok
Þimdi cehennemde ateþiniz bol olsun
Geldiðimde bir odun da ben atacaðým
Þimdi gidiyorum insanlarýn öldürülmediði
Tecavüzlerin olmadýðý
Çocuklarýn çocukça yaþadýklarý bir yere
Öyle bir yer yok deseler de var
Ahiret, oraya, yaratanýmýn yanýna
Orada bunlar olmuyor
Zulüm yapanlar da hesap veriyor, dedi kadýn
Tokat atar gibi gerçekleri
Çaresizliklerini yüzüne vurmuþtu hayat
Her söz, tekrar tekrar kulaklarýnda çýnladý
Çýnladýkça da içini acýttý
Çünkü ok gibi keskindi kelimeler
Býçak gibi kesmiþ, acýtýp, kanatmýþtý yüreðini
Deniz ise ufka doðru masmavi elbisesini
Tüm cazibesiyle giyinmiþti
Dalgalarýn sesine martýlarýn sesi de katýlmaktaydý
Güneþin gittikçe sönükleþen kýzýllýðý
Denizin kararan sularýnda boðuluyordu
Siyaha çalan ýþýltýlý koyu kahverengi gözleri açýlmýþ
Göz bebekleri de büyümüþtü
Sonra ise yüzünde bir tebessüm oluþtu
Derin bir nefes aldý, rahatlamýþtý
Yanaklarýnda gamzeler açtý
Ýnci tanesi diþleri kan oturan dudaklarýnýn arasýnda belirdi
Gözlerindeki bulut kümesi ise
Gökyüzünde oluþan bulutlara eþlik ediyordu
Aðýr aksak yürüdü, takati tükenene kadar
Sanki memleketine doðru gidiyordu…

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.