-12- hinci hinci aklýma ðeliyoru da ö(ð)retmen o ðün i(l)k diba telaþlý telaþlý erkenden seðidelek geldi ga(h)veden öylen paydosundan nece sonura kendinden sonura ðelenneri “odun-çalý güçcük” dedi kimine “üsdü-baþý sökük” de dedi “elleri kirli” diye de mahana etdi “tefteri-kitabý gapsýz” deye de “çentesi yok” da dedi “saþlarý uzun” da kiminin ceplerinde mekke gavurka kiminin cebinde “cýzýlý þeker” uçun para kiminde hollukdan aþýrýlmýþ yumurta . týmýlý kayse çekirdeði, gazoz gapa(ðý), þýkþýklý kalem kýrýðý “sapandaþý” sünger (sapan) penisilin þiþesi, halý ipi, gripin (ilaç) kutusu deve boncuðu hurma gýliði Feri Cansel, Belgin Doruk Türkan Þoray, Farma Girik artis resimleri bille, ereze, mýh, þýrýnga iðde dalý nazarlýk nusga, bitik pil, marangoz artýðý tahta parçasý kader þekeri kaðýdýndaki maniler taha neler neler . kimezi “bekmez akýtmýþ üsdüne” “çenesine akýtmýþ” kimi de kimi þipitli, kimi sümüklü kimine de mahana file de aramadan eðsik gedik bulmadan verdi endirdi þamarý, deyneði zopayý, dekmeyi döðdü de döðdü tek ödevini yapmayannarý unutdu bu sefte namaz surelerini ezberlemeyenneri de .
i(l)k diba o ðün ipdal edildi her tenefüs ürüyamýza girdi uykumuzu gaçýrtdý metdiþ denen o döyüs o(ð)lu döyüs ö(ð)retmenin gün boyu tekrallatdýklarýný gece de tekralladýk durduk canýmýza dünnamýza doyduk kim ne derse desin yeminne o ðece zabaha gadak hemi de zabala okula ðederken de kendi kendimize tekrallayoduk “çivtçi, evet, buyur, hayýr, çiftcii ibrahiim, yýldýrýýým” . “oluum Reyisi Cum(h)uru da bilce(ði)miþiyiz” “baþvekili dee” “bi de milli eðitim bakaný varýmýþ” “vali mi mali mi biri taha” “gaymakam ne len?” Atatürk Cevdet Sunay Süleyman Demirel” . öðretmen dön dolaþ tekralladý, hangi konu iþlenirse iþlensin “-annadýnýz mý?” “-evet” “-annadýnýz mýýýýýýýý?” “-evet ö(ð)retmeniiiim” “-yaarýn gör(eceði)cez bakalým” diye kafasýný salladý . gene her fýrsantda okul dýþýnda da sýra dayaðýndan geþdik.. taha dorusu geþmiþiz gibi her yannarýmýz acýdý cümbür-cömat; elbirlik hinci ne yalan deyen gene de herkeþin aklýnda da bazýlarýna daha þiddetli oldu, yeminne do(ð)ruya do(ð)ru okarda Allah var.. Alla(hý)n bildiðini gulundan mý saklacaz zabbaha gadak zopa! onun yetmediði yerde, aldý metdiþ kýmçýyý; ele valla yermi(si)n-yememin boba! horsasýný alamadý, öretmene de endirdi eþþek daya(ðý)ný, nacaðý omuzu þaklandý; yana ayrýldý çýtýraklý çýranýn özü ðibi . kýmçýnýn zopanýn daha böyüðünü kesdirtdi ba(h)çalardahý nuzgurtdan, dardaðandan garadutdan, garadaldan endirdi zopalarý acýmadan! verdi vurdu gafamýza gafamýza sýrtýmýza, gýçýmýza, ayaklarýmýzýn altýna arada bi fýrsatýný buldukça endirdi ö(ð)retmence(ði)ze gafasýna, gözüne, böðrüne, gýçýna, sýrtýna o da onu; esas duruþdan düþürdü yere muhtar geldi, ona da ne bekçi ne candýrma dinnedi i(n)san azmaný zebella(h)! zabahý zabah etdik valla anamýzdan emdiðimiz burnumuzdan fitil fitil, o ðece altýný ýslatmayan galmamýþdýr kesin! belki ö(ð)retmen de dahil.. kim bili(r), Allah bili(r) belki en çok da ö(ð)retmen efendiyi “i(n)þallah dedik içimizden tabi .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.