-11- Cavidin bobasýnýn adý; Mehmet Yýldýz, Irafiyenin bobasýnýn adý; Mustafa Þen’imiþ yýlýn yýlý “dalmemet”, “dalgüllü” ombaþý, pandal, gafar, tüydü, “semerci” yokara “semerci aþþa” hakket len gozir, gucur ne ki heyye? anam tembihlediydi “avilden emmi olmaz Arif emmi deycen” deye neye? “-ne bileyin ben..neye” . neyise sadede gelelim iþin aslý ne yaparsak yapalým, ne edersek edelim ne co(v)ap verirsek verelim müettiþ gadak her þeyi bilebilecek deðildik naçar taha zert bir sýra dayaðýndan geþceðdik “gader” deyelim gatlanalým taha da beterinde Allah’a sýðýnalým þükredelim, dova edelim af dileyelim . ben bilsem baþgasý bilemese de.. Allahýn Emri! köylük yerde bu böyle “Cöbe, Kekliko(ð)lu, Çolak Mercan Arif Usda, Terzi Hasan ne ðözel!! þe(hi)re göþdüler çocuklarý gurtuldu metdiþden sanki Bazar(Yalvaç), Senget ahalisi bunnarý gabil etmediler mi onnar aþlýkdan öldüler mi n’olcak hinci ben bobama ne deyen; ne hayýr bekler ki daðýn baþýndahý guþ uþmaz-kervan geþmez bu köyden saný(r)sýn geçi sürümüz var daðda gýþýn çalýda yayýldacak tarlamýz var baþýnda olmazsak gurt-guþ yeyip gomaycak bayguþlar tüneycek verenneþecek neye gorkar ký þe(hi)rden neye çekinti eder ne bilen n(ih)ayeti bi sandýk çakacak Patir Osmanýn etdiði gibi “parlamazsa para yok” “parladalým abi” “badem ya(ðý)” bazarda boyancak isgarpin çok” . “heyvah!” ele ezzatýný dangadak aklýma ðeldi! “herkeþin adlarý” gafama “zýnk” etdi, isdermin hinci mesela meetdiþ soyadýmýz hadi de ya “adýmýzýn manasýný” biliyo(r)sa çýra ðibi cayýr cayýr yandýk, yan yandýk, çamýra batdýk hinci “þapa oturduk” iþdehe! kurtuluþ yok.. iþler mafiþþ bu yýllardýr böyleymiþ bi zamannar dediler-idi Dilki dedi ki “adam ‘adýyýn manasýný’ sorarýmýþ valla þükür adýmýz “amat” deði(l) hani “gaz” demeðimiþ “angut” demeðimiþ ya.. . mesela ben adýmýn manasýný biliyon; sorarsa “peygamber adý” deycen, deycen emme ya meetdiþ adýmýn manasýný yannýþ biliyosa yani metdiþ derse ki meselaa; “pekey ibirahim öyle(s)ye Ýbrahim Peygamberin adý ne demek” iþde o zaman yaþ tahtaya yan basdýk yandýk ki; ne yandýk hemi de çýra-mýra deði(l) de maþala ðibi, hakkaten bobam bunu neye belletmediy ki “ibirahim peygamberin adý acaba neyidi” benim de hiþ aklýma ðelmedi, eyi mi? bana neyidi fýransadan, pýransadan hankýsý böyüð olu(r)sa olsun anasýna sata(yý)n ya ö(ð)retmene ne demeli bana ne frigyalýlardan.. iyonyalýlardan iskitlerin din ve inanýþlarýndan bana ahiretde mi soracaklar bunu (öyle)öl de mi? yau . onu deyodum biðün ö(ð)retmen Bobuþun Kezbana “keziban ne demek” dedi ne bilsin gýzcaz, kýzardý bozardý “bilmeyon öretmenim” dedi Kezban’a “yalançý” dedi ö(ð)retmenimiz o da “valla billa yalan deði(l) ö(ð)retmenim adým keziban” dediydi hakýr hakýr gülüþdüydük.. ordan biliyoz, valla hepiciðimiz biliyoz emme bi Kezban hariþ “kezban yalançý” demek, bi de; herkeþ biliyo ýramazan da “oruç” demekdir. amat-memet peygamber efendimiz ya metdiþ baþka biliyo(r)sa, sanki o herþeyi tam-türüs bilir midir hadi ya; . amma gel-gelelim; cavit ne demek halil ne? selim ne? ýrafiye ne? irecep ne! sefer ne demek “abdýlla” ne marem-mammer-dudu-þayeste? onnar ne bilecek adlarýnýn ne demeð olduðunu peygamber adý deði(l) biþi deði(l) yani bi manasý yoðu ku! hemi de bilseler ne metdiþin bildiði gibi deðilise bildikleri yani, . get nalet ossun be! hu bi keþ gün bi geçse de ne dayak yeyceðsek yesek de baþýmýza tebelleþ olan hu m(üf)ettiþ belasý ne olcaðsa olsa da yeter ki bi an eveli bitse ! bitse bi dovalarýmýz bu meyanda ömür boyu ürüyalarýmýza gircek töbossun ya öldük-bittik valla epap! de(h)þet bi izdirap, ö(y)le-böle de(ðil); öyle böyle deði(l) ilanlý guyuya düþmüþüz gibi gabir azabý manýtlaþdýk mangafalaþdýk gosgoca dö(v)let güçcücük çocuklara bu mezalimi neye yapar ki metdiþlerini hayýnnarýn gaçakcýlarýn hýrsýzlarýn yankesicilerin gýz gaçýrannarýn üsdüne yollasa ya ermaný-yonan mezaliminden çin iþgencesinden galýr yaný yok töbossun.. yok kelp olayýn.. valla da yok talla da yok .
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.