PAPATYA BAHÇESİNDE
Sevdiðinin hasretiyle, enginlerinde bakýnýrken
Bir an dalýp gitti, yalnýz adam
Bir papatya bahçesindeydi bembeyaz
Hasretle sevdiðini aradý gözleri ama yoktu sevdiði
Ýçine bir hüzün çökse de
Sevdiði kadýnýn kokusu sinmiþti papatyalara
Sevdiðim diye de içine çekti bir süre
Bir toprak kokusu da aldýðý nefesle birlikte içine doldu
Kulaklarýna hoþ bir seda gibi gelen
Kuþ seslerini duydu bir ara
Dinledi bir süre þakýma seslerini ayrýlýða dair
Daha fazla tutamadý gözyaþlarýný
Cebinden sevdiðinin kokusu sinmiþ mendili çýkarýp
Yanaklarýna süzülmekte olan gözyaþlarýný sildi
Bu mendil sevdiðinden aldýðý ilk ve tek hediyeydi
Ve özenle saklýyordu sevdiðinden yadigâr diye
Yüzünde geçmiþin izleriyle oluþmuþ derin çizgiler vardý
Bu sevgisizliðin kader çizgileriydi yüzüne kazýlan
Hayalleri de bir bir bitmiþti, yarým kalan aþký ve hayatý gibi
Gözlerinde bir özlem, kalbinde sönmeyen hasret ateþi ile
Hayatýn kýyýsýnda yapayalnýzdý adam
Kaybolan aþkýnýn, hayatýnýn arkasýndan bakýyor
Ve papatya bahçesinde ölümü bekliyordu…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.