MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

PAPATYA’YA FERYAT!
Erkan Atlıhan

PAPATYA’YA FERYAT!


Sen kalbimin güneþiydin Papatyam!
Gittiðin günden sonra bir daha güneþ doðmadý
Ne aydýnlýk oldu karanlýk dünyama
Ne de üþüyen bedenimi ýsýttý
Aç kaldým, susuz kaldým
Dudaklarým kurudu, çatladý
Feryadým figaným duyulmaz
Sensizlikten, nefesim, sesim kesildi inan
Gerçek seven, sevdiðini býrakmaz
Bilesin ki býrakýp gidenler vefasýzdýr
Sen de beni býraktýn
Býraktýn da nerelere gittin Papatyam?
Þimdi gittiðin yerden gelsen de boynuma sarýlsan
Yine bana, sevdiðim desen
Bu ayrýlýk hiç olmadý, yýkýldým, virane oldu gönlüm
Sen olmadan toplanýr mý bilmem?
Sanki kara toprak altýndayým
Güneþsiz, susuz, sensiz kaldým
Gözlerim, baktýðý yeri görmez
Yüreðime ayrýlýk ateþin düþmüþ bir kere
Anlatmaya da kelimeler yetmez
Kýrgýným, küskünüm hayata, insanlara
Kýyametim koptu, Araf’tayým
Allah’ým, ne olur yardým et bana!
Gel Papatyam, baþýný göðsüme daya!
Uzaklarda üþüdün biliyorum
Sarýl bana, seni ýsýtayým, öpüp koklayayým
Ellerimden tut ama sakýn býrakma!
Çünkü ben, sensiz yapamam, sensizliðe dayanamam
Yer boynu büküðe cehennem olur
Bak, boynum bükük cehennemlerdeyim
Ýçimde biriktirip anlatamadýðým o kadar çok þey var ki
Sürekli baðýrmak, haykýrmak istiyorum
Ama nafile sesim çýkmýyor
Artýk gecelerim gündüze karýþtý
Her sabah güneþ doðsa da kalbime ýþýk doðmuyor
Ama kalbimdeki ayrýlýk ateþi gün geçtikçe küllenmeyip
Harlanýp büyüyor ve içimi yakýyor
Çektiðim özlem, ýstýrap da
Bir yandan yüreðini lime lime doðruyor
Bunaldýkça yüzümü rüzgârlara çeviriyorum
Belki kokunu alýrým da rahatlarým, diye
Ben, senin arkandan sustum, dilim lal oldu
Sen gittin ya buralardan
Beni, yüreðinde götürdün de ondan mý gelmezsin?
Hep içime konuþuyorum
Gözyaþlarýmý hep içime akýttým
Ýçim kan aðlarken gülmek kolay mý?
Kimse bilmedi ki acý olan gitmek deðil
Arkada kalýp beklemekmiþ
Canýmýn yandýðýný bilmeden
Yokluðun almýþ beni bir kuþa çevirmiþ
Ýçim pýr pýr eder uçup giden göçmen kuþlar gibi
Durun kuþlar, bekleyin!
Beni de alýp sevdiðime götürün!
Ne çokmuþsun ben de be Papatyam!
Yazý ki bana
Ben, ancak bunu gittiðinde anlamýþým
Her lafým sana bir þey söyler
Senden arda kalan ne varsa, onu söyler
Yoksa sesimi duyar mýsýn?
Duyarsýn da niye ses vermezsin?
Günüme güneþ doðmuyor
Gecem gündüzüm bir olmuþ
Birbirinden farký yoktur
Gel geceme ýþýk ol!
Bak, burada garip, bir baþýma kalmýþým
Kimse halin nedir diye sormaz
Yarama merhem olmaz
Günüm sensiz geçmiyor
Toprak yatak, gökyüzü yorgan olmuþ üstüme
Gece soðuktur, sabah olmuyor
Mezara düþtüm de toprak mý oldum?
Toprak soðuk be, hem de çok soðuk
Ben altýnda sen de üstünde üþürüz
Çýk da gel, seni yüreðimde saklarým
Bu yürek durana kadar da orada benimle yaþarsýn
Yokluðunla ateþlere yürüdüm
Ýçim ise yangýn yeri
Beni býrakma, þu uzattýðým elimi tut!
Ellerimi býrakma, birlikte yürüyelim mutluluða
Sana öyle muhtacým
Seni öyle özledim ki hala gözlerimde gidiþin var
Hala gözlerim yolda, gelecek diye seni gözler
Gel Papatyam!
Gel artýk bitsin bu acý, bu özlem
Yine kokunu duyayým
Sýcak tenine, beni benden alan tenine tenim deðsin, ýsýnayým
Biliyor musun, sen gittikten sonra hep üþüdüm
Gel ellerimi tut!
Bak, ellerim titrer, seni ister
Tut elimden, ben hayal deðilim
Aha burada, biçare seni beklerim
Bak burada senin için haykýrýyor
Allah’a yalvarýyorum
Rüzgârlara sesleniyorum
Papatyama benden haber götür
Duyup da gelsin diye
Dokunmalara kýyamadýðým Papatyam!
Bedenin kurda kuþa yem mi oldu da gelmezsin?
Þimdi sen bana geri gelsen
Seninle gidenlerim de eksikliklerim de geri gelir
Ama benden götürdüklerin geri gelmez
Gurbet ellerde günlerin nasýl geçiyor, ne haldesin?
Buralarda güneþ sensiz doðup batýyor
Bakýþlarýn, karanlýkta soldu mu?
Benim soldu, hasretinden soldu
Senden baþkasýný görmüyor gözlerim
Fotoðrafýna bakýyorum, hala o tatlý gülüþün var
Ne güzelde bakýyorsun hayata, yaþama
Ama onlarda solan resimlerde kalmýþ
Küstüm kadere, isyaným var, Papatyam!
Seni benden aldýðý için
Her gün kalkýnca odana gidiyorum
Sessizce kapýný açýp bakýyorum
Belki uyuyorsundur diye rahatsýz etmek istemiyorum
Sonra yataðýna bakýyorum, boþ ve soðuk
Sýcaklýðýn yataðýndan, odandan gitmiþ
Boþ gözlerle seni arýyorum odanýn her yerinde
Ama yoksun
Çýkýyorum odandan
Salonda, mutfakta, banyoda seni
Sana dair bir þeyleri arýyorum ama yoksun
Televizyon seyrederken oturduðun koltuðun boþ
Oturmuyorum, o da seni bekliyor, gel otur diye
Eþyalarýn yerli yerinde bir sen yoksun
Sanki giderken, beni de alýp gitmiþsin
Yabancý gibiyim evde
Gözlerime, seninle yaþadýðýmýz anýlar gelir
O günleri tekrar tekrar yaþarým
Yüzündeki gülüþlerle, sevgilim diyen o tatlý sesinle
Yaþam doluydun, yerinde duramazdýn, yorulmak bilmezdin
Hayat seni ne çabuk yordu da beni býrakýp gittin?
Gittin de kara topraklar altýnda mý yatarsýn?
Yoksa çok mu sevdin orayý?
Dipsiz bir kör kuyudayým
Bu kuyudan nasýl çýkacaðým?
Allah’ým yardým et!
Kaderim, kara kaderim, karþýma sen çýktýn
Yol arkadaþý oldun
Dert, kara dert, içimi yaktýn, beni verem ettin
Derdime ne ortak ne de derman oldun
Allah’ým, madem beni Papatyasýz býraktýn
O zaman kendime yük olan bu canýmý da al!


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.