Papatyam! Masmavi gökyüzünde bembeyaz bulutlar dolaþmakta Sapsarý bir güneþ göz kýrpýyor baþlayan güne Sana, hayata dair rengârenk hayallerim vardý oysa Ama hepsi kapkara oldu sen gidince Artýk gökyüzünü, bulutlarý ve güneþi En önemlisi de seni bir daha göremeyeceðim Papatyam diye koklayýp öpemeyeceðim Bu dünya, bana hiçbir þey vermedi sensizlikten baþka Belki bir mezar, o da kimsesizler mezarý gibi Ne gelen var ne de giden Ne de kuruyan topraðýma bir su döken Bazen ruhu huzur bulmaz insanýn Çünkü gözü arkada yaþayamadýðý hayatýnda kalmýþtýr Benim de sende kaldý Artýk gökyüzü ile yeryüzü arasýnda dolaþacak ruhum Çünkü ben öldüm ve kavuþmamýz ahirete kaldý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan Atlıhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.