Hicaz

insan en çok kendi sessizliði ile seviþirmiþ
ve her yol ayrýmýnda
yine kendi tenhalýðýna dönermiþ
çýðlýk çýðlýða





dudaklarýmda yýllanmýþ sözcükleri
ateþe veriyorum bu gece
an kaybýndan ölmeden önce sesim
sesim ki
aðaran günün yüzünde hüzün
annemin usul usul ç’aðlayan ince kederi




sevdiklerimizle sýnarken hayat
avuçlarýmýzý yakar sancýsý
bir ar aðacýnýn ardýnda saklanýr
içimize sustuklarýmýz




sus
bilme
sakýn
heceleme





yalýnayak bir yalnýzlýk d/üþüyor
ruhumun eþiðinden c/anýma
göçmen kuþlarýn þarkýlarýna mühürleniyor
dilimdeki hicaz besteler
þaþýrýyor ellerim
ellerim ki
ne zaman uzanmak istese baba kokulu düþlere
kendine intihar



bakýþlarýn suya yansýyan bahçelerinde
daha açmamýþ iken tomurcuklar
gül dikenleriyle kanamak
ve sonuna kadar býrakmak nefeslerini ýrmaklara
çýð olup daðlarda
gölgelerin altýnda kalmak nasýldýr bilirim




bilirim dingin bir sessizliði ortadan ikiye bölen
acýnýn rengini



zaman deðil
bizler geçerken zamanýn içinden
boðulmak sadece nefes almamak deðilmiþ
anladým

ve yaþamak için ölmek gerekirmiþ defalarca




aç/ma gözlerini
bu sadece bir rüya



þimdi
dilediði kadar yazsýn kalem
þiirlerimin kalbi atmýyor artýk




Gia.




O güzel ve duygulu sesiyle þiire ses olan ve kýymet katan sevgili Beyhudenin Kalemine
Sonsuz teþekkürler ve sevgilerimle...





Sosyal Medyada Paylaşın: