BİR GÜN ANKARA’YA GELSEM

Papatyam!
En son Ankara’ya geldiðim gecenin sabahýnda
Heyecanlý bir þekilde uyandým
Adeta içim içime sýðmýyor
Ýçimde ise tarif edilmez bir sevinç vardý
Yüzümü yýkadýktan sonra çarçabuk üstümü giyindim
Ve sokaða fýrladým
Amaçsýz olarak, aylaklar gibi yürüyor
Ama her þeye dikkat ediyordum
Çünkü sokaklarda seni arýyordum.
Bir süre sonra yürüdüðüm sokaktan
Daha önce geçmiþ olduðumu hatýrladým
Kendi kendime, halime güldüm
Rastgele önümdeki ilk sokaða girdim
Tenha sokaktaki yoluma
Koþar gibi hýzlý adýmlar atarak devam ettim
Terlediðim için gömleðimin bir iki düðmesini daha açtým
Ve saatlerce yürüdüm
Senden baþka hiçbir þey düþünmüyordum
Sanki karþýma sen çýkacaktýn olmadýðýný bildiðim halde
Yine de þuursuzca seni arýyordum
Sonra bir dükkândan, galiba terzi dükkânýydý
Bir müzik sesi duydum Ümit Besen’in
Nikâh masasý adlý þarkýsý çalýyordu
Müzik sesi nedense bana mutluluk vermiþti
Uzun bir zamandan sonra kulaklarýmýn duyduðu bu ses
Þarký sözlerinin aksine, bana iyi hatýralar uyandýran
Ve içime bir ferahlýk getiren bir sesti
Çünkü bu müzik eþliðinde seninle dans etmiþtik
Öyle sap gibi dalýp kalakalmýþým
Bu halime bir anlam veremeyen dükkân sahibi
Bana doðru döndü ve alaycý bir þekilde gülümseyerek
Bir þey mi istiyorsun, diye seslendi
Garip ama utandým
Sonra da içten gelmeyen bir tebessüm belirdi yüzümde
Omuzlarýmý, bir þey istemiyorum anlamýnda silktim
Ve dönerek geldiðim yöne doðru
Sinirli bir þekilde yürümeye baþladým
Belki de kurduðum hayali bozan dükkân sahibine karþý
Ýçimde bir kýrgýnlýk oluþmuþtu
Yol üstündeki çeþmede yüzümü yýkadým
Bu bana iyi gelmiþti
Gözlerimi havaya diktim, derin bir nefes aldým
Gökyüzünün boþluðunu hissediyordum
Adeta içim gibi boþtu, aslýnda sen olmadan
Ýçimde bir þeyler hep noksandý ve noksan olarak kalacaktý
Adýmlarým beni, sana deðil de geriye götürüyordu
Dedim ya, bir gün Ankara’ya gelsem
Gelsem de seninle tekrar Aslanhane Camisine gitsek
Yine merdivenlerden inerken bana tutunsan
Pamuk þekerini severdin, deðil mi?
Sana pamuk þekeri alsam
O al yanaklarýna bulaþtýrarak yesen
Yine Ankara sokaklarýnda geziyorum
Yanýmda sen yoksun, içim buruk
Bazen senin yolunu
Okulumuzun yolundaki gibi beklerken yaðmur yaðýyor
Islanýp üþüyorum
Diyorum ki þimdi Papatyam gelse
Gözlerinde ki aþký görsem ve içimdeki hasret bitse
Yüreðim çarpsa ama yok
Çünkü sen yoksun ve hiç olmadýn ki…


Sosyal Medyada Paylaşın: