KALBİMİ SENDE BIRAKTIM GİDERKEN
Papatyam!
Ne okulumuz kalmýþ ne de gecekondudan evlerimiz
Her taraf beton yýðýný olmuþ Þentepe’nin
Okul kapalý nerede öðrenciler, nerede gençliðimiz?
Olsa da dilleri toz içinde yürüdüðümüz yollarýn
Anlatsalar bir bir olup biteni, göçüp gidenleri
Gelmeyecek, ya da yazýlmamýþ bir mektup
Beklersin gelecek diye, sýzýsý vurur tüm bedenine
Aðaçlar yapraksýz, boþ salýncaklar gibi sallanýr
Sensiz her gün, her gece bir hüzün olur içimde
Yýkýlmýþ eski evin enkazý gibiyim
Her þey var, bir sen yoksun.
Vuran bir rüzgârla daðýlýr dört bir yana
Ýçimde gelgitler, saçma sapan
Sensiz gecelerin karanlýðý
Kalbimde keskin bir býçak
Aklýmda sensiz düþler
Nefesim kesilir, soluðum çýkmaz
Dýþarýda insanýn içini titreten bir soðuk
Buðulu camlar, dýþarý bakan bir çift göz
Cama vuran yaðmur taneleri
Arnavut kaldýrýmýnda bir koþturmaca
Yaðmurdan kaçan insanlarla dolu
Artýk eski sesler, baki kalan bu kubbede hoþ bir seda gibi
Kalbimi Ankara’da sen de býraktým giderken
Gitmeden kendime bir mezar kazdým
Ýçine de bir demet papatya býraktým
Yokluðuna isyan ettim
Hani papatyalarýn açtýðý bahar gelecektin?
Oysa pos pembe hayallerimiz vardý
Yarýna, sana bana dair birlikte olduðumuz
Var mýdýr bir sonsuzluk?
Hayallerimi karanlýða gömdüm
Ýçimdeki sana dair umutlarým da bitti
Son öpüþüm, veda busesiymiþ bilemedim
Yýllar geçmiþ ama hala dün gibi aklýmdasýn
Hatta kokun sinmiþ tenime, özlemime
Kulaðýmda bir uðultu
Sanki damarlarýmdan kaným çekilmekte
Oysa yolun sonu göründü
Geldi þimdi gitme vakti hayattan
Ýçimde bir kara kýþ sanki beni çaðýrýyor çok uzaklardan
Bir gün göçüp gitsem de dünyandan
Sen unutma beni Papatyam!
Ben kalbime gömdüm sana dair ne varsa
Dýþarýda yaðmur, kar tipi geceydi
Sana güneþ ýþýk olmak isterdim
Yokluk, acý, düþ kýrýklýðý, kirletilmiþ bedenler
Olmuþ gözlerime uyku haram
Çöl ortasýnda susuz, dudaklarým kurumuþ çatlak
Gel de bir buse kondur Papatyam!
Kondur da aþkýna olan susuzluðum geçsin
Dilimde adýn, Papatyam der de baþka bir þey demez
Gözlerimde sen, yalnýz sen
Gülüþlerinde ölü bedenime can veren
Kahverengi gözlerinin ýþýltýlarý
Kara bulutlar içinde geceyi aydýnlatan bir ay ýþýðý
Zifiri karanlýk bir gece, ne ay var ne de yýldýz
Nefesim nefes, hasretin ilmek ilmek örülmekte
Arnavut kaldýrýmlý çýkmaz bir sokak
Yolunu þaþýran bir kuþ misali
Bir mavi sabah, bir mavi deniz
Bir mavi gökyüzü ve bir çift göz
Ilýk ýlýk içime dolar, seni býrakýp giderken…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.