ASİ VE KIRILGAN BİR ÇOCUĞUM BEN

Papatyam!
Asi ve kýrýlgan bir çocuðum ben
Hoyrat rüzgârlarýn büyüttüðü
Nehir gözyaþlarýnda koþan
Ýltica seslerin kýrarken vurduðu
Kimliksiz düþüm ben
Gökyüzünde esmer yüzlü kuþlar uçar
Kýrýk ve hüzünlü Türkiye’ye benzer
Acýdan dem almýþ
Asi ve kýrýlgan çocuðuyum ben
Fýrat’tan Dicle’den baþka sevda bilmem
Aþkýný okudum eylül gecelerinde
Baðbozumundaki hüzünleri uçurdum
Gökyüzündeki sonsuzluk mevsimine
Aðýtlarda gülümsemeyi öðrendim
Sokak çocuklarýna benzeyen
Asi ve kýrýlgan bir çocuðum ben
Özlemeyi Nazým’dan, hasret çekmeyi Arif’ten
Asi olmayý Kemal’den öðrendim
Kaçak çay demler gibi eylül gecelerinde
Gönlümde büyüttüðüm
Nefesim karanfil kokan çiçekler açar
Nergis’inden Krizantem çiçeðine
Saçlarýmda büyür kuþ yuvalarý, kanatlýlarý
Asi ve kýrýlgan bir çocuðum ben
Gözyaþlarýnda tebessüm edip
Kirpiklerimde büyüttüðüm
Ateþ ve suya koþan düþ çocuðuyum ben…

Sosyal Medyada Paylaşın: