ÖLÜMÜ BEKLERKEN

Papatyam!
Doðduðun aile, ortam ve þartlar kaderindir
Kimisi varlýða, kimisi de yokluða doðar
Ben de bir gecekondu semtinde doðup büyüdüm
Ve seni orada tanýdým, sevdim
Ama bil ki ben seni kavuþuruz diye sevmedim
Hesapsýz ve kitapsýz sevdim
Hayatýmda çok þey deðiþse de
Gönlümde deðiþmeyen tek þey
Sen ve senin içimde yanan aþk ateþin
O da sönmedi zaten
Yaþadýðým sürece de sönmeyecek
Aslýnda sen benden gitmiþsin
Giderken de benden çok þeyler götürmüþsün
Anýlar, kokun, o gülüþün
Beni benden alan bakýþlarýn yok artýk
Sensiz bu dünya boþ
Tek baþýma kalmýþým ve yalnýzým
Dünyam artýk renksiz
Varsa da siyah ve karanlýk
Aklýma hep seni ilk görüþüm
Ýlk elinden tutuþum gelir
Nasýl da ýsýnmýþtý ellerim?
Artýk soðuk, yaz sýcaðýnda bile üþüyor
Gezdiðimiz yerler
Oturduðumuz pastane köþesi öylece duruyor
Ama sensiz, artýk bir anlamý da yok
Oysa ben adýný kalbime yazmýþtým
Hem de silinmemecesine
Dünya seninle güzeldi, yaþamak bile
Kendi kendime sessiz sorular soruyorum
Cevabý ise yok, çünkü cevaplarýn hepsi sende
Konuþmaya bile korkuyorum
Acý çekiyorum ve seni özlüyorum
Halimi soranlara, iyiyim diyorum, olmasam da
Gözlerime karanlýklar çökmüþ
Yüreðimde sana dair kavuþma umutlarým solmuþ
Ýçimde iyileþmez, kapanmaz bir yarasýn sürekli kanayan
Ayrýlýðýn resmini, hasretini
Þu geçit vermez, zalim daðlara çizdim
Gecenin ayazýnda bakýp bakýp ýsýnýyorum
Isýnýrken belki de gecenin en karanlýðýnda
Seni benden koparacak ölümü
Evet, ölümü bekliyorum sensiz
Sen olmadýktan sonra varsýn ölüm de gelsin
Gelsin de alsýn beni…


Sosyal Medyada Paylaşın: