İŞTE O BENİM!

Papatyam!
Sýrtýmda kambur, yüzümde çizgiler, titreyen ellerimle
Beni ben beðenmezken aynalar neylesin?
Pusuya düþmüþ ömrüm, yüreðime çýð düþmüþ
Buz kesmiþ kalbim, suç senin deðil benim
Kalbim susmuþ, kurumuþ göz pýnarlarým
Sazýmýn bam teli, yazamaz olmuþ kalemim
Þimdi suç kalemin mi?
Yoksa kömürle yazýlmýþ kara kaderim mi?
Dil lal olmuþ, susmuþ
Son kez merhaba der mi bilmem
Belki de çýkmaz bu can sabaha
Ya dört duvar zindana
Ya da koyun beni kara topraða
Ölüm baki ise ben hazýrým
Bir kez gülmeyince yüzüm
Ben sana deðil kaderime küstüm
Ýþte bu da kýsaca benim ömrüm
Issýz gecelerde yýldýzlarý saydým
Güneþte yandým kavruldum
Bir dilim ekmekle avundum
Yokluk ömrüme böyle iþlemiþ
Sana, ona, buna, hepinize
Varsa hakkým helal olsun!
Bir garip çýktý ölüm yoluna
Dönerse sað, sarmalayýp bir sigara yakýp verin
Sonra da susup dinleyin, iþte o benim…

Sosyal Medyada Paylaşın: