NEFES ALAMIYORUM!

Papatyam!
Ýçimde sana karþý biriktirdiðim özlemler
Hep bir piþmanlýk, yarým kalmýþlýk
Yalnýz bir kopukluk var
Geldiðim dünya ile burasý apayrý, ayný deðil
Burada hayatlar, yaþamlar ziyan ediliyor
Bu daðlarda yaþam çok zor
Mevsim yaz mevsimi olsa da
Sanki her gece zemherideyim, içim üþüyor
Ben hiçbir zaman bu kadar üþümedim
Anlam veremediðim bir boþluktayým
Belki de burada her þey anlamsýz, ondandýr
Burada hepimiz yorgunuz
Bedenden ziyade, zihnen
Bir hiçlik, yokluk, bilinmezlik içindeyiz
Çektiklerimizi bir biz biliyoruz
Bir de yol gözleyenlerimiz
Bu þekilde de bir gün dünyadan çekip gideceðiz
Sadece, þehit diyecekler arkamýzdan
Yaþadýklarýmýzý, çektiklerimizi bilmeden
Ben giderken seni de götüreceðim yanýmda
Sana dair bende ne varsa
Ama sen bunlarý bilmeyeceksin
Ýçimdeki büyük aþký, sana dair hayallerimi
Seni çok özlüyorum
Her kelimemde, her cümlemde sen varsýn
Belki de sana kavuþmak benim için hayal oldu
Çünkü karþýmda duran zalim daðlarý aþamadým
Her zirveye varýp, tamam dediðimde
Hep aþaðýya yuvarlandým
Un ufak oldum, caným yandý
Biliyor musun?
Seni en çok geceleri özlüyor ve düþünüyorum
Geceler artýk yârim, sen oldun
Gecenin karanlýðýna sen diye de sarýlýp uyuyorum
Ama gece soðuk, üþüyorum
Geceler sen gibi sessiz
Geceler yalnýz ve karanlýk
Bazen göðsüm sýkýþýyor nefes almakta zorlanýyorum
Dað havasý insana iyi gelir derler
Ama ben buralarda sensiz nefes alamýyorum
Anladým ki sen, benim hayat kaynaðým, nefesimmiþsin…

Sosyal Medyada Paylaşın: