GÖÇEBE

GÖÇEBE

Hayat denen tozlu yolda düþe kalka yürüdüm ben
Ömrümü dert kundaðýna beleyerek bürüdüm ben
Daðladým nefsin gözünü yarým asýr kör idim ben
Gerçeklerle yüzleþtirip gözlerimi açtý yýllar
Harcayarak gençliðimi rüzgar gibi geçti yýllar

Ne çocukluðuma doydum ne gençlikte sefa gördüm
Felek vurdu sillesini türlü türlü cefa gördüm
Ne sevgiden kadir kýymet, ne dosttan bir vefa gördüm
Gençliðimi bir kadehte yudum yudum içti yýllar
Mavi baþlý turna gibi süzülerek uçtu yýllar

Bir de baktým ne göreyim tel tel aðarmýþ saçlarým
Sanki karda kalmýþ gibi uyuþur parmak uçlarým
Akýp geçiverdi zaman bomboþ kaldý avuçlarým
Ýhtiyarlýk hanesinin kapýsýný açtý yýllar
Uzun ömür fistanýný bir çýrpýda biçti yýllar

Gurbet trenine bindim ömrümün gençlik çaðýnda
Otuz senemi harcadým zalim gurbet ocaðýnda
Sýlama hasret yaþadým ayrýlýðýn kucaðýnda
Katmer katmer yüreðime hicran odu saçtý yýllar
Gölge düþürüp gönlüme el sallayýp kaçtý yýllar

Meðer her þey yalan imiþ, gerçek sandýðýn ne varsa
Emanetmiþ fark edersin þu fanide mal, mülk arsa
Dünyanýn en zenginisin elin ayaðýn tutarsa
Yaþ elliyi geçtiðinde anlarsýn ki hiçti yýllar
Sanki bir göçebe gibi dün konmuþtu, göçtü yýllar.

Nurgül KAYNAR YÜCE/ K. MARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: