Papatyam! Yapraklarýma sonbahar düþmüþ Gönlümden yaralýyým, dallarým kýrýk Sevinebildiðim tek þey, hayal yaþýyor olmak Bir yaným kokunu özlüyor Bir yaným rüzgârlarda savruluyor Kaygý dolu sözler düþüyor dudaklarýmdan Biraz kýrgýn, biraz da umutsuz Yorgun düþtüm bugünlerde Göðüs kafesimden taþacak gibi kalbim Bedenimdeki aðýrlýk gözlerimden düþüyor Gurbet mi zor, alýþmak mý zor bilemedim Ýçim yanarken üþürüm Hýrçýn dalgalar gibi burkuluyor içim Gelgitler oluyor, beni senden alýp götüren Ve sensizlik girdaplarýnda boðuluyorum Bir müzik parçasýna takýlýp salýnýyorum Gizemli dünyam, meftunum diyor içimde Sanki hüzünler beni boðmak için üst üste yýðýlmýþ Bütün þiddetiyle hýrpalýyorlar beni yarým kalmýþlýklar Katkýsýz unutulmuþluklar geliyor aklýma Gerçekler teðet geçiyor yanýmdan En iyisi hiç büyümeyeyim Çocukluðuma döneyim ben…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erkan Atlıhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.