BURALAR BANA DAR GELİYOR

Papatyam!
Ölümden ne kadar kaçarsan kaç
Bir gün gelir ve seni bulur
Burada geçen her günün bir diðerinden farký yok
Gece gündüzün bile
Çünkü günler birbirine girmiþ
Ölümün kol gezdiði, zifiri karanlýk geceler ise inan bitmiyor
Her dakika baþka bir heyecan içinde yaþanan bir korku
Uyku gözlerime haram olmuþ rüyalar ise kâbus
Yine zar zor ulaþýlan bir sabah
Soðuk bir hava ve üzerime bile çið düþmüþ
Üþüyorum ve ayazda kalmýþ gibi titriyorum
Diþlerim birbirine vuruyor
Allah’ým, bu sevdanýn vebalini omuzlarýma yükleme
Ben bu yükü kaldýramayacaðým
Papatyam!
Çaresizlikten sürekli daðlara boþ gözlerle bakýyorum
Daðlar da bana bakýyor
Karþýlýklý konuþuyoruz, sessiz de olsa
Zaten her tarafýmýz dað
Bu daðlar kan ve ihanet kokuyor
Ayrýlýk kokuyor, sensizlik kokuyor
Yine bir dað baþýndayým
Karþýmda da heybetli
Bir o kadar da baþý dumanlý
Ve insana geçit vermeyen karlý daðlar var
Havada bir yaðmur çiselemekte
Yüzüme tanecikleri vuruyor esen rüzgârlarla donan
Dondukça da yüzümü buz kestiren
Ve ben boðuluyorum sensiz
Çünkü buralar bana dar geliyor
Bir tepenin üzerindeyim
Ayaklarýmda pranga var gibi
Bir o yana, bir bu yana volta atýp duruyorum
Kabul edilir bir çaresizlik içindeyim
Kabul etmesem de öyle
Hem etmesem ne olacak ki?
Burada elimde olmayan bir teslimiyet yaþýyorum
Ýnsanlar, þehirler bana uzak
Büyük bir yalnýzlýk içerisindeyim
Sohbet edecek
Sana dair düþüncelerimi anlatýp dertleþecek kimsem yok
Burada sadece insan ve þehirler deðil her þey bana uzak
Belki de ben uzaðým, evet, ben uzaðým
Çünkü ýssýz bir dað baþýndayým
Ýt baðlasan durmaz derler ya, aynen öyle bir yerdeyim
Ne gölgesine sýðýnacaðým bir aðaç
Ne de hayatta kalmak için içebileceðim su var
Ne kadar zararlý haþerat varsa hepsi burada
Bazen aç kalan yaban hayvanlarý gelir çöplüðe
Bazen de bize
Dedikleri gibi burada çiçekler açmaz
Çünkü buralarý kan ve barut kokar
Sadece ara sýra uzaktan uzaða süzülüp giden
Göçmen kuþlarýný görüyorum
Onlarýn bile gideceði bir yer var, benim ise yok
Geceler burada ihanete gebe
Ýhanet katran gecelerde beklenmedik bir anda
Ansýzýn ve kalleþçe geliyor
Bazen yýldýzlar kayar gökyüzünde
Bazen de onlar gibi kayýp gelen izli mermiler
Hedefi ise yirmili yaþlardaki Mehmetler
Ýllaki alacak bu dünyadan, koparacak sevdiklerinden
Burada günler geçmiyor
Gün saymakla da teskere gelmiyor
Herkesin düþüncesi, hayalleri farklý
Aslýnda güzel þeyler düþünüyorlar olmayacaðýný bile bile
Ben de sana dair hayaller kuruyorum, onlar gibi
Ölüm düþüncesi, düþünmek istemesek de hepimizde var
Ýnsan hayatý pamuk ipliðine baðlý olursa
Galiba bu normal geliyor, insana
Burada beyaz kefen giymeye bu kadar istekli
Ya da aðzýndan düþürmeyen kimse yok gibi
Biliyorum, bu sesleniþim sana acý verecek
Ama yazdýklarým ve hissettiklerim bu
Ne yazýk ki de gerçek
Baþka türlü yaþadýklarýmý
Düþündüklerimi sana nasýl anlatabilirim
Demekte istemiyorum
Belki de her þey yalan, sen, ben ve yaþadýklarýmýz
Burasý belki de benim için son durak
Çünkü dönüþü yok gibi bu yolun
Sonuçta ölüm
Dünyaya dönüþü olmayan bir yolculuk deðil mi?
Biletini de Azrail’in kestiði
Ben de bir bilet istiyorum dönüþü olmayan
Þimdi gidiyorum senden ve bu da son gidiþim olacak
Dediðim gibi dönüþü yok bu yolun
Ýstersen bir helalleþme de biz yapalým seninle
Sen de hakkýný helal et!
Þimdi bu da nereden çýktý, deme, sorma sakýn!
Çünkü yanýmda sen yoksun
Sen yoksan da zaten boþ ver
Yanýmda, kimse de olmasýn
Ayrýca hiç kimse de sen deðil
Derdime çare ise hiç deðil
Gözlerine, kirpiðine yaþ deðmesin
Göz bebeklerin yine güzel baksýn
Hep gülsün sevdanýn þafaðý
Burada sökmeyen þafaklar gibi uzayýp gidiyor sensizlik
Giderken de beni, benden alýp götürüyor
Bir meçhuledir bu yolculuk, biliyorum
Gidenlerin gelmediði ve ben artýk gidiyorum
Evet Papatyam, buralar bana dar geliyor
Ve ben sensizlikte
Sen diye silahýma sarýlýp bir meçhule gidiyorum…

Sosyal Medyada Paylaşın: