ÇOK ŞEYDEN VAZGEÇTİM

Papatyam!
Ben çok þeyden vazgeçtim
Sen, benim gibi vazgeçme sakýn
Ve hayata hep gülümse!
Senin yüreðin benim ki gibi kararmasýn
Ýçini hüzün kaplamasýn
Çünkü hayatýn mazereti, bahanesi ve ötesi yok
Çözüm aramayan baþarýlý olamazmýþ
Sen karamsarlýða düþme
Ve hayallerinin peþinden koþ!
Ben koþamýyorum
Þu an ayaðýmda prangalar var
Çünkü ben, bu unutulmuþ daðýn tepesinde hapsolmuþum
Ne benim için, ne de baþkalarý için asla hayatýný erteleme!
Çünkü hayat bu deðil
Fedakârlýk yapmak, beklemek ise nereye kadar?
Gerçek mutluluk paylaþmadan olmazmýþ
Az da olsa paylaþmak gerek
Sevgin kalbimde yeþerdi
Ama sende de kurudu, çöl oldu
Olur da ölürsem, bir daha görüþemezsek
Bil ki ben seni çok sevdim
Beni ve bu yazdýklarýmý unutma!
Aklýmda çok soru var kendimle çeliþen
Yazdýklarým da ayný biliyorum
Hepsini kendime sözlü sýnavdaymýþým gibi
Bir bir soruyorum
Ama okuldaki sýnavlar gibi zaman tahdidim yok
Burada düþünmek ve soru sormak için çok zamaným var
Aslýnda sana da soracaklarým vardý
Ama sen yoksun ve soramýyorum
Anlayacaðýn kendim sorup, kendim cevaplýyorum
Bazen yaþadýklarýný, çektiklerini anlatmak istersin
Ama kimseye söyleyemez ve anlatamazsýn
Tüm bunlarý ve acýlarýný içine sýðdýrmak istersin
Ama sýðmaz, üzülürsün, kýrýlýrsýn
Geride ise sadece yýkýlmýþlýklarýn izi kalýr…


Sosyal Medyada Paylaşın: