İDAM MAHKUMU

Papatyam!
Rüzgâr eser yüzüme vurur, özgürce
Kendime mi getirir, yoksa götürür?
Bilmiyorum!
Rüzgârlar bile özgür ama ben deðil
Aslýnda gökyüzü herkesindir, gökyüzü özgürlüktür
Bu sonsuzlukta uçmak, sana gelmek isterdim
Kanadým yok, belki de kýrýk
Sanki ayaklarýnda da prangalar var
Beni buraya hapsetmiþ, istesem de uçamýyorum
Ýçimde de anlatýlmaz kýrýklýklar var
Sen neredesin, ben neredeyim?
Ben sana mahkûmum, bilmez misin?
Kalemim kýrýlmýþ, fermaným verilmiþ
Ýdam sehpam bile çoktan kurulmuþ
Ýdam mahkûmuna son isteði sorulur
Ama burada soran yok, gel de kurtar beni!
Hayat, yaþamak her þeye raðmen güzel
Çünkü insan yaþamak, hayatta kalmak için mücadele ediyor
Yemek, içmek, ölmemek, hatta öldürmek için
Bu dað baþýnda gece gündüz ayný
Çok zaman olmadý ama direnmeye de gücüm kalmadý
Sen hariç her þeye küstüm
Boynum bükük mevzide bekliyorum
Yalnýzlýðýmla baþ baþa
Her yer ýssýz, týk yok, toprak soðuk
Ve ben her gün þuursuzca beklemekten yoruldum
Belki birazdan bir patlama
Ya da bir silah sesiyle ortalýk cehenneme dönecek
Azrail birileri için, belki de benim için gelecek
Þu katran geceler bir bitse ama bitmiyor
Her gün karþý daðlardan üzerimize taciz ateþi geliyor
Ama biliyorum ki bir gece
Mevzilerimize o taciz ateþini açanlar da gelecek
Ýþte o zaman olacaklarý, düþünmek bile istemiyorum…

Sosyal Medyada Paylaşın: