Sýladan ayrý kalan kelimelerimle Þahikalarda dolanýr kol kola hasretliðim Kiraz aðacý gölgesi altýnda duyduðum sesinle Her gün biraz daha ömürden biterken Mavi güllerin sabahýnda seyrederim seni
Siyah bir çarþafa bürünürken sema Yüzüm sen kokusu biraz ateþ birazda kül ile Yanýk sesim gökteki tüm kuþlarý kucakladý Zehir zemberek nefes yokuþlarýmda Masum çocuklar kanatsýz uçmaya baþlar
Kýzgýn çöl gibi sadaðýmda bekleyen Deryalara kan kusturur kaf daðý dengi öfkem Yamacý karada çýrpýnýr abý hayat çiçeðim Dualarla dirilttiðim sesimi Sensizliðin arafýna sardýðým içi boþ mana denizlerime Sen diye adak adadýðýmsýn
Koparýlmamýþ orkidelere bir bir adýný kattým Görmediler bilmediler gözleriminin mahremini Cennet bakýþýna asýrlarca meftunca daldým Geçip gitsede ömrümün baharý Geçmem senli deli sevmelerimden Kabul ettim bir faniyim seninle bir ebedi Zihnimin karþýsýnda duran Okyanus sýrrýna vurulduðumsun
Binlerce sorgularla heder ederim kendimi Telaþlý masumiyetimle nefesine koþarým Bendime sen ötesi çizgisinden sonra Sýrtýma yük diye vurduðum çocukluðumla Ben yoktum en çok sen vardýn boynumda Kendime çektim siyahýn perdelerini Örttüm üstüne gökkuþaðýnýn tüm renklerini Kirpiðimde örülmüþ yaþlarý Sýrtýna yastýk eyledim
Yüreðimden avuçladým eski ibrikleri Kavramaya çalýþtým izbe sanrýlarýmý Kavradýðým ibrikle yýkadým sensizlik diyen kelimeleri Ruhumun derin köþelerinde ezber bozdum Alfabenin tüm harflerine duruþlarý Dudaðýmdan çýkan nefesle þekil verdim Beti benzi atmýþ asi kelimeleri seninle süsledim Keskin býçaklý menfezler ekledim
Artýk takmýyorum sancýlar bende kiracýdýr Ýçimden deþerek çýkardýðým zuhurunla Secdeye düþer ev sahibi yüreðimle Bir hatýra býraktým sayfanýn kenarýna Bir kurþunluk kalbin son duruþu SEN Mimledim dudaðýmý dehlizinle Ýlk kez tattýðým susuzluk sadece sen yanýmdýr…
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.