geldi üzüm mevsimi
sýcaklar peþimde karanfil
serin bir gölge gördüm gölgenin içinde
uyku uyusam mý gündüz gözüne
bilemedim
her gözün içinde sýrrý düþmüþ bir ayna
aynalara baktým uyanýk bir sessizlik kol gezmekte
gittikçe artan suskunluðun içinde çoðalan çorak düþler
düþler mi yalan gerçekler mi
soramadým hiç karanfil
gel bir yol seçelim kendimize
yollardan sonra huzurlu bir kent olur mu sence
þöyle mutlu evler ve keyifli balkonlar mesela
zengin meyve bahçeleri bahçelerde gezinen
tavuklar horozlar hindiler
ve serinlikte kývrýlmýþ uyuyan minnoþ kediler
sahibiyle köþe kapmaca oynayan canýma
can katan havlamalarýyla
caným dostlar
ve saðda solda açmýþ terütaze papatyalar
çiçek dökmüþ aðaçlarýn altýnda
evcilik oynayan huzurlu neþeli çocuklar
ne hoþ bir tablo olurdu deðil mi karanfil
düþünsene
þehir yalnýzlýðý çökmüþ sokaklarý ararsan yok
hüznü elemi besleyen kimsesiz kurak bahçelerde yok
yok yok iþte karanfil
her þey doðallýðýnda çok uyumlu
............
þu yüzüme
acýyan üzgün bakýþlarýný çek karanfil
içim kaynayan kazan kalbimse
incinen yol aðrýsý
anladým hayali bile yitik bunlarýn
bizler yanlýþ zamanlarýn bozuk yollarýn
aþýnmýþ kýrýk yol taþlarýyýz
bak üstümüze tüküre tüküre geçiyor yýllar
koþ mendil getir karanfil
(mendil ne gezer artýk yok! yok!)
pardon pardon
peçete getir
..........
ayþe uçar
05082024
05:36