gözüm yol çekiyor
kendimi terkedilmiþ aðaçlara astým
kuru dallarda sararmýþ yapraklar gibi
sallanýyorum
eðer güneþe varýrsam
ateþe düþen kelebekler gibi kavrulurum
ama yine de sýcak bir yer lazým
bulutlarý söyleme hiç
yaðmurlar bitirdi
beni
gözlerim
gündüz daðlara uzanan vadi sarmaþýðý
gecedeyse uykuya yatar yüzümdeki aynalarla
sabahýnda erken uyanýr bir kýyý balkonunda
serin sulara
ketenden yýrtýk çarþaf tenim
yoksul bir gemi gibi ada arayýþlarýnda
kalbimse ýslak mendireklere çarpan kapý
dalgakýran koylarda ölü aþklar
doðurur besler
umduðunsa bu aþk deðil
gözüm yol çekiyor
sesim sonbahara dayanan güz bahçesi
bilirim ki her þey orada sonlanýr
güneþin doðuþu da
batýþý da
elimdeki kefenin iç sancýsýyým
alacakaranlýklarýn sus duraðýnda gece nöbetlerinde
yüzümden sana serin serin ýrmaklar akýtamam
ruhumla birlikte yollara hiç takýlma
kaybolursun
göbek
baðýmýn zincirleri küf tuttu paslandý
gözlerimse enginlerde sabahsýz
derin uykulara
niyetleniyor
damsýz
kuytularda açan çiçeklere imrenme
..........
ayþe uçar
03082024
16:50