ÞÝMDÝ KAYAYA TUTUNMUÞ BÝR YOSUNSUN SEN
Bir kaç gün öncesiydi.
Ýçimde garip bir burukluk,
Çocuksu yüreðim de,
Ökseye takýlmýþ kuþ misali çýrpýnýþ .
Altýncý hissim tedirgin,
Sanki bir þeyler fýsýldamak istiyordu kulaðýma.
Korkyordum.
Her bakýþýn görmek olmadýðý,
Gözlerine bakarken gözlerimin kanadýðý,
Dolunay bakýþlarýn da kaybolduðum,
Yar diye,
Alýp, yaralarýma sardýðým
Vefasýz için,
Aslýnda hiçbir þey ifade etmediðimi,
Masum duygularýmýn
Duvara çarparak geri döndüðünü anlamýþ,
Oracýkta yýkýlmýþtým !
Sevginin beþeri sadakatine inanan,
Günde beþ namaz vakti,
Sevgiye olan inancýna iman eden ben,
Hiç bir karþýlýk beklemeden,
Ýki cihana yetecek kadar çok büyük,
Bir aþkla sevdim.
Hayat boþluklarý af etmiyor sevdiceðim.
Bir umuttun içimde doldurmaya çalýþtýðým
Yüreðimin kýrýlan aralýklarýna.
En büyük gönül daðýmdýn,
Zirvesine taht kurmaya çalýþtýðým.
Tutunmaya çalýþtýðým bir hayat,
Bir bahardýn içimde her sabah yeniden yeþillenen.
Þimdi vurgun yemiþ duygularýma,
‘’ Veda vakti geldi ‘’diyen
Zamana küskünüm...
Oysa çok deðil,
Daha dün sabah kollarýnda uyanmýþ
Güneþ misali yüzümü sana dönmüþtüm.
Noldu ?
Hangi uðursuz rüzgar deðiþtirdi yönünü ?
Kar mý yaðdý o mor sümbüllü daðlarýna ?..
Þimdi gözlerimin yuvalarýna,
Senin duygularýnýn renginde keder bulutlarý yerleþti.
Hangi günahýn azap tohumlarýný
Sulamaya hazýrlanýyor gözlerim, bilmiyorum.
Bildiðim bir þey var,
O da en (!) çoklarým !..
En çok ben sevdim,en çok sana güvendim.
Þimdiler de yüreðimin denizin de,
Dalgalarýmýn vurduðu,
Kayaya tutunmuþ bir yosunsun sen.
Hüzünlerimin duvarlarýnda asýlý bir resim.
Bir þarkýsýn hüzünle mýrýldandýðým,
Ömür boyu sürecek....
Sen de benim hatalarýmdan birisin.
Sen en büyük günahlarýn bedelisin.
Senin için harcanan zamana yazýk.
Sen en güzel duygularýn katilisin.
Diye,
Dudaklarýmdan hiç düþmeyeceksin !...
Hande HAGHGOUÝ
08.10.2008,çarþamba
çengelköy/ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.