AŞK BİR ALDANMAYMIŞ

Papatyam!
Her yaþanmýþlýk insanda bir iz býrakýr
Kimisi de insana yara, dert olur
Aklý sen de olamayaný yürekte taþýmak ise zordur
Bilirim ki insana yüktür
Geceler boyu uykusuzluktur, acýdýr
Dünyada yaþam üç günlük, dün, bugün ve yarýn
Dün geçti, yarýn ise belki
Onun için de bugünün kýymetini bilmek
Ve hayatý doya doya yaþamak lazým
Ben sana olan aþkýmý kâðýda deðil, gönlüme yazdým
Sen bilmesen de aþkýný, sevgini kalbimde yaþatacaðým
Seninle ayný gökyüzünün altýnda ayný yýldýzlara bakýyoruz
Elimi uzatýnca da tutacakmýþým gibi geliyor
Ama aramýzda aþýlmaz mesafeler girmiþ
Þimdi sen neredesin, ben neredeyim?
Sevmek, bazen kavuþamadýðýnda sevdiðinin iyi olduðunu
Mutlu olduðunu bilmek, acý çekse de mutlu olmaktýr
Aslýnda sevmek, sevdiðine sahip olmak deðil
Deðer vermekmiþ
Galiba ben imkânsýzý sevdim
Acýlarýmdan, çektiklerimden kimin haberi var?
Ya da kimin umurunda?
Söyle senin haberin var mý, umurunda mý?
Anlayacaðýn öyle böyle yaþýyorum iþte
Tabii buna yaþamak denirse
Ben sadece seni sevdiðimi bildim
Sevildiðimi ise bilemedim
Geçen zaman sevdiklerimizi birer birer aldý
Þimdi biz de gitmek için sýramýzý bekliyoruz
Ýnsan bir baþýna yetmiyor bazen
Evet, bazen bir dost, bir sevgili arar
Sýrtýný, baþýný yaslamak için
Bazen kendime soruyorum
Ben bunlarý hak edecek ne yaptým, diye
Oysa gözlerine baktýðýmda
Boncuk boncuk gözlerinin içi güler, yýldýz gibi parlardý
Yetmedi ay gibi parlar, güneþ gibi de içimi ýsýtýrdý
Aslýnda kýþý sevmem ben, bilirsin
Kýþ soðuktur, hem ayakkabým su alýrdý, üþürdüm
Sessizliðim, suskunluðum sanma ki sözümün olmadýðýndan
Öfkemi içimde susturmak içindir
Hem bu hayatta, sen istediðin kadar iyi ol
Ýnsanlarýn menfaatleri kadar iyisindir
Gerçek dostunu da iyi günde deðil, kötü günde tanýrsýn
Yoruldum artýk, oturdum ve sýrtýmý bir taþa dayadým
Soðuktur ama güvenlidir
En büyük acý ise insanlara muhtaç olmaktýr
Ýyiyim desem de yalan olur, çünkü iyi deðilim
Þimdi dön bak arkana, geçmiþine
Bugüne nelerden vazgeçerek geldin, bir düþün!
Dertlerini kâðýda yazarsan þiir ya da roman
Ýçinde kalýrsa da dert olur
Bu kaderimi ben seçmedim ve yazmadým
Bu yüzden dilime deðil, yüreðime sor beni!
Dilim yalan söylese de kalbim asla
Ýçimde çok acý biriktirdim
Buna kimisi dert kimisi de tecrübe der
Herkes yaþattýðýný yaþasýn, yaþamadan da ölmesin
Bu dünyanýn hesabý da bu dünyada görülsün
Bazý insanlar var, onlarý da Allah’a þikâyet ettim
Unutma, dürüst insanlarýn pek fazla dostu olmaz
Bu dünyada sýrtýn deðil, yüzün yere gelmesin
Ýhtiyacýn olduðunda yanýnda olmayan insanlar için de
Sakýn üzülme!
De ki onlar hiç var olmadý
Sadece menfaatleri düþtüðünde beni hatýrladý
Ben öyle yalanlar dinledim ki kelimeler utandý
Ama söyleyenler utanmadý
Benim arkamda yaslanacak bir daðým olmadý
Olduðunu sandýklarým da ilk rüzgârda toz oldu, uçup gitti
Bazen yaþayamam dersin ama yine de yaþarsýn
Sadece vakti gelen gider hayattan
Yaradan Azrail’i gönderip çaðýrýr, sen de gidersin
Kavuþmak, hasretin bitmesidir
Galiba benim hasretim hiç bitmeyecek
Ben gerçekten yoruldum
Hayat beni öyle bir yordu ki
Ayaða kalkacak dizlerimde dermaným kalmadý
Bazý þeylere çok geç kaldým
Seni ilk gördüðümde içimden dedim ki kendime
Ýþte bu, dedim
Þimdi aklýma her geldiðinde aðlarým
Kimseye bir þey diyemedim
Issýz bir köþe bulduðumda oturup hep aðladým
Gözlerimden yaþ gelmese de içime aðladým
Dertlerim gibi gözyaþlarýmý da sakladým
Hayat ne gideni geri getiriyor ne de geçen zamaný
Ben bu dünyaya ve hayata sýðamadým, galiba fazla geldim
Aldýðým her nefes, yaþadýðým her dakika, her gün senin
Uyuduðumda, rüyalarýmdaki hayalin beni kandýrýr
Gözlerimi açýnca da yüreðimi acýtýr
Soðuk olan sevgisizliði içimde kara kýþ olur
Þimdi de üþüdüm, sanki bedenimde ölümün soðukluðu var
Yaðma kar, esme rüzgâr üþüyorum, diyorum
Ölüm uykularýnda, derinliklerdeyim
Gök kubbe altýnda yalnýz, gözlerim buðulu
Önemli olan bakýþtýr derler
Bu gözler bakýnca neler görüyor?
Sen ne görüyorsun, baþkasý ne görüyor?
Çok uzattým galiba
Neyse, sen elinden tutan insana sýmsýký sarýl
Ve her þeye raðmen býrakma sevdiðinin elini
Kaderden, aþktan da kaçamazsýn
Bu baþka bir imtihandýr
Benim imtihaným da buymuþ
Sevginin, gidenin önünde durulmazmýþ
Ben de duramadým
Anladým ki hayatta acýmasýz olan þey, zamanmýþ
Zaman ya insaný ya da sevdiklerini alýrmýþ
Bundan ötesi de zaten yok, sonrasý ise ölüm
Ölümle de her þey yalan ve boþ
Özlem ve hasret dolu bakýþlarla etrafa bakýyorum
Belki de bu bakýþlarým anlamayana, bilmeyene boþtur
Kurumuþ bir aðacý sulasan yeþerir mi?
Hayat bulup þu portakal aðaçlarý gibi olur mu?
Bulmaz, olmaz!
Ben de kurumuþ bir aðaç gibiyim, köküm kurumuþ
Ne yapsam, ne yapsalar nafile
Aþk bir aldanmaymýþ ve ben aldandým…


Sosyal Medyada Paylaşın: