-4- i(l)k diba duydum “meetdiþ”i bi de neydi ha! “çivtci” -“heye” “hý” yok!, -“enh” yok, -“ý-ýhh” yok! -“ileþber” asla ve asla yok! emme ille ‘buyur’ “evet” “hayýr” “buyur” dey(e)ce(ksi)iz tamam mý?!” .? sekizen santimlik e(ð)ri bi zopaynan herkeþi ayrý ayrý tayin edelek gýsým gýsým olmadý teker teker amma herkeþe, hepimize mutlaka tefalarca tekrallattý, “buyur!!!” “buyur!” “buyur!!” … döndü bütün sýnýfa “-neyimiþ” sýnýfcak ba(ð)ýrdýk gene var gücümüzüne(n) “buyuuurrr!!!!!” . “-sorusu olan var mý?” “ne sorusu sorcan baþýna bela mý alcan üsdüme eyinnik Allasen bana ne len .mýna ðoyan ta öyle zamanda ne öðe çýkacan ne arkada ðalacan idare etcen boba! öðe çýkanýn burnuna arkada ðalanýn gýçýna zopa! gýçýna, sýrtýna, gafasýna, ayaklarýna ellerine Allah ne verdiyse . kim ne derse desin, kim neyderse etsin! ö(ð)retmen ne bok yerse yesin el ne ðadak yerse adam gibi zopayý yerin sýra daya(ðý) mý neyse hadi neyse el ne yerse ben de ona gayýl olurun, ortalarda duru(r)un oturun aþþa.. ne üsdüme farz çýkýntýlýk boba! elinki can da beniki badýlcan mý hem bilecen hemi de dayak yeyip a(ð)lacan mý . eninde sonunda sýzýlaycak bi-yannarýn mutlaka mutlak bakcaz dadýna “cennetden çýkma dayaðýn fazlasý günah de(ðil) mi? meseleme ö(ð)retmen mayýþýný alsýn böyle okumanýn .mýna ðorun kim okuycaðsa o okusun bana dert mi . baktý bu hiþ birimizden “týss” yok bu defa teker teker hepimize “evet” dedirtdi “evet” “evet” “evet” “evet” … sil baþtan gene elinde zopa ya da cepd(v)elinen iþaret etti kimi gösdertdi, kime bakdýysa “hayýr” “hayýr” “hayýr” sonra bütün sýnýfa sordu ayný sorularý hep bir aðýzdan baðýrdýk tahtaya yazdýklarýný “eveet” “hayýýýrr” “buyuuurr” “rafiyeee” “hayriyyeee” . ayný zamanda tahtaya birkaç kiþinin taha adlarýný yazdý “recep, rafiye, muammer, muharrem” ilk diba arþivden getirtdiði tebeþirlerinen yazýlanlarýný, tahtaya yeþil-penbe-sarý, mavý cepdelinen gösdertdiklerini gene var gücümüzne(n) tekralladýk en ufak bi yannýþlýk yapmadýk vallahi billahi …….. “buuyuuurrr!” “evvveeeeet!” “çivtciiii!” “güllaffeerrr!!” “hayriyyyeee!!” “ibraahiiimmm!!” “raffiyeee!!” “reccep!!” “evveeet!!!” “buyyuuur!” “çivtciii!” “hayýýýrrr!” “muammer” “sedaaat” gene de arada da ossa “erecep” “ýrafiye” deyenner oldu olacak o ðadak tabii bi anda “dilimiz dönmedi” beþ barnaðýn beþi bir mi emme onun da suþlusu biz olduk tabi o Allahýn emri yeminnen o ðün öylenden sonura herþeyleri herþeycikleri ö(ð)rendik sadacana bizim deði(l) her bobayeðidin yapcamýz iþ deði(l) ö(ð)retmennik hele de hele bizim köyde hele de hele mektebe ðelmeyen evde halý dokuyannar bobasý zengin harfleri bile bilmeyen goca ðoca gýzlar öretmencezim neydivisin döðmese olmaz döðse hiþ olmaz emme onnar herkeþden daha çok gorkdular ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.