Öfkeli Zaman
En fazla acýlarýmýza sus diyebiliriz.
Susturamasakta.
Konuþma rahat býrak beynimi!
Susmazlar susturulmazlar.
Kýrýntýlaþýyor zaman un ve ufak ediyor daraldýkça kendinden.
Kemiðinize kadar bitiyorsunuz
Orada da bitmiyor bu ufalanýyorsunuz.
Yok oluncaya kadar siz peþinizden geliyor hayat!
Umutlarýnýzý bir bir yýkamadan
kurulayamadan kefenliyorsunuz.
O gençliginizin hiç bitmeyen isyanlariyla büyüdüðünüzü animsiyor, bir kez daha derinden bir ah çekiyorsunuz.
Ah derken bir bir ah ahh diye çoðalýyor sesler ve yine beyninizde bir çýðlýk susmayan koro.
Sabahý bekliyorsunuz gecenin karanlýðýndan kaçarak.
Karanlýk sizi sabaha kovalarken sabah da sizden kaçýyor koþa koþa...
Açýk kalan televizyonunuzdan bir filim doluyor evinize ve o an onu yaþýyorsunuz.
Ýçinizden adým adým uzaklaþýyorsunuz.
Kaçtýðýnýz her yerde mapushane duvarlarý.
Havalandirmada bir boþluk ve görebildiðiniz tek kara toprak orasi..
Ölümü avuclamak istiyorsunuz bir kutu hapi bir gecede midenize indiriyorsunuz.
O anlar neler düsünürseniz düþünün aklýnýz hep yarým kalan hayatta.
Bir yandan ölmek isterken delicesine
Bir okadar da büyük bir istekle yaþamak böyle nefretle.
Sol göðsün sýzlýyor bu bir kalp kýrizi mi?
Bitmeyen sevgilinin yoksa sonsuz hediyesi mi?
Bilmiyorsun bilinmezliðin acýsýyla bedenin ruhuna sövuyor kainata dönüyor.
Sonra sen baþlýyorsun sormaya
içinde biriktirdiðin öfkeyi
etrafindaki her þeyi
al aþaðý ederek.
Mantýðýn sövüyor bu sefer sana
Dur aptal dur yapma!
Yere çöküyorsun koltuðun kýyýsýna Yumruðunu birer ikiþer indiriyorsun.
Dur diyor sana dur yapma!
Gözyaþlarýn elbisenin yakasiný ýslýyor
Hiç susmayacaðým sanýyorsun o an
Sigara paketine sarýlýyorsun
Sanki kurtacak mýþ gibi.
Birazda olsa rahatlatýyor seni
Ýzmaritini kolunda söndürüyorsun
Sonraki günler, acýtmýyor içim gibi dedirtiyor sana...
Ve sabah oluyor usul usul
Güneþ öyle sarmalýyor ki önüne geleni
Ýliklerine kadar bayýlýyorsun bu harikalýða.
Saat yedi oluyor hayat yeniden baþladý.
Kalkmak zorundasýndýr istemiyorsun oysa...
Her zamanki gibi yine geç kalýyorsun iþine veya okuluna
Sert bakýþlarn altýndan akýyorsun kuytuna.
Sonra saat aptal bir kum saati gibi ilerlemiyor.
Sayamýyorsun kum taneciklerini ama saati her saniye her dakika dakika
hissediyorsun.
Zaman geçiyor
10.01.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.