Tanede bin kar

Hava kararýyor zihnim gibi
kar var üstelik
zihnim siyah.
Okuduðum kitabý çekip aldý pencere
Cama sürükletti beni bu göz aklaþtýrýcý gösteriye.
Çekti
elleriyle
sadece elleriyle
soðuk sýcaklýða göstermeyle.

Bir iki derken hiçbirini izleyemedim
Karlar sahipsizdir ve oldukça asi.
Asi benim.
Dünyanýn kirlerini yok ettiði için mi sevimli?
Sahipsizsin.
Yoksa çocuklarýn yüzüne ve kalbine mutluluk rüzgarlari estirdigi için mi?
Kimsesizsin.
Belkide yeryüzünü temizlediði içindir.
Suyla boðmak için
Kimseyi hiç kimseyi
Sahipsiz sahipliliði.
Soðuk soðuk esiyor bitmeyen melankolim
Küçükken sevmezdim kar neden yaðar ki?
Þimdi üþümeyi sevmiyorum zayýfým çünkü.
Hep sýcak olsa üþümeyide özleriz deðil mi.
Neyse bukadar dýr dýr yeter
Baþým aðrýyor bu her þeyden beter
Düþsem karlara gömseler beni
Binlerce yüzlerce kar taneleri
sevsem sevgiye boðulsam
Seyrederdim belki bir kar tanesini
Nasýl iniyor nasýl dokunmuyor kimseye kimselere.
Hiç aðýrda deðiller onlarýnda sevmeyeni var
sýcacýk güneþ.
Her þeyin bir vakti var tutsun elimden bir sýcak.
En iyisidir âný vaktinde yaþamak.
Kimseyle, kimseyken, kimsesizken.

8.1.2017


Sosyal Medyada Paylaşın: