BİR TEK KÜL RENGİ

Bir gözyaþýnýn rutubetinde; döküldü süslü boyalarý bu aþkýn...
Fikirlerim yetersiz,
Suallerim yersiz,
Bir sürçülisan kadar deðersiz þiirlerim artýk!..

Çürüdü gençliðim kadem kadem
Dizlerimin üstüne çöktüm her yol kenarýnda
Yüküm aðýr,
Bedenim sarhoþ,
Duyularým yorgun iken...
Oysa çok yakýndým çile hýrkasýný bir aðaca asmaya
Her defasýnda...
Ne yazýk ki istimlak ettin kendi gayretimi
Savruldu kurbanlýk ümitlerim iðneli dilinin ucunda...
En garibi, tir tir titredim yanardöner bakýþlarýnla!..

Bir tek kül rengi kaldý bu aþktan geriye
Duvarda kýrýntýsý cisminin,
Tan yerinde dileklerimin sancýsý,
Kundaðýmda,
Uykularýmýn yarýsý kaldý...

Bak kazandýn iþte harbi;
Ellerim havada bak!..
Yukarýda býraktým hürriyet suretindeki gökyüzümü
Bir çocuk vardý içimde bu bozuk düzene baþkaldýran
Onu da yetim býraktým hislerin bunadýðý an
Alt üst oldu dünyam vasfýmý yok saydýðýnda
Demek ki zihninde bir plandý kocakarý týlsýmýna teslimiyetim
Meçhule karýþtým adaletsiz yurdunda
Öylesine çaresiz kaldým ki sorma,
Kayýp ilanlarýnda bile yer almadý kimliðim...

Can verdim sanki alay eder gibi,
Her "Canýn sað olsun" dediklerinde.
Bir de sen üstüme doðrulttun cilveli kelime oyunlarýný
Ben, bir ömrü tükettim...

Bir tek kül rengi kaldý bu aþktan geriye
Ahtý kaldý dönüþsüz bir hikayenin,
Devrilmiþ gönül tahtý ve
Bir sigaranýn bahtý kaldý...

"Zamanla geçer" dendi hayallerinin karartýsý
Tenimi avuttum sokak lambalarýnýn loþluðunda
Zaman da geçmedi boþluðunda her þey gibi
Kaç zincir kopardým uçurumun kenarýnda kaç...
Kaç isimsiz mezara talip oldum.
Yoruldum,
Kalmadý itibarým hayatýn nazarýnda
Hiçlikle doldum...

Yalnýzlýklar kadar gurbet yaþadým,
Yer sarsýntýsýna benzer bir sükunet!..
Koptu bütün film þeritlerim,
Mutlu sonu vermeden.
Þaþkýnlýðýmdan,
Kör kurþunlarda aradým bir merhamet...

Yazýk!..
Takvimlerin arka sayfalarýna yakýþýrmýþ
En güzel yarýnlar…
Koparmadým hala senden sonra hiçbirini
Boþuna takip etmesin diye günler,
Birbirini...

Bir tek kül rengi kaldý bu aþktan geriye
Puslu bir labirent,
Hafiften ay ýþýðý vurmuþ bir ceset,
Dolu dolu felaket kaldý...

Þimdi zulüm kokuyor uzandýðým sedir
Nasýr tutmuþ aðrýyan baþým
Birçok sitem var ruhumda,
Biraz da hüzün!..
Yalnýz eskisi gibi yok telaþým...

Mutluluða el uzatýnca;
"Elleme cýs olur" dermiþ bazen kader

Bir tek kül rengi kaldý bu aþktan geriye
Bana biraz da ben býraksaydýn keþke!..
Keþke...

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: