algý kapýlarým aralýk sýnýr yok uçuþur saçlarýmda þarkýlar söylerim uður böceðine çocuksu yaným gülümser örgütleyen taraf boþluklarý doldurur keþkelerle kedinin haketmediði ciðere bakar gülün altýnda yarpuz kokularý dibinde ayrýk otu biter yüzümü okþar günün ýþýðý
bir bur geçmiþim birde erken çiçeklenmiþ aldanmýþ meyve dallarý acemi balýkçý aðlarýný onarýr
sevmek avuçlarýmda yok cepte yok yürek... beyin zarýna yapýþmýþ asalak dönüyor dilim beyaz tahta y/önünde
öðretmenim alkýþladýkça akýyor aklaþmýþ tebeþir tozlarý eteðime bulaþýr küçük toz zerreleri kýrmýzý terliðime sanki kar tozar hatta ayak parmaklarýma öpücük gibi konar üþütür hissettirmeden bakýþý gibi sevad karaltý
Zeynep Tavukçu 22/2/7
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Tavukçu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.