İNSAN
Gönül bað’dýr, insan onun baðbaný
Fitne tohumunu saçanda insan.
Ýnsan var ki, cennet eyler yabaný
Cehenneme kapý açanda insan.
Ýnsan vardýr nefes alýr, ölüdür,
Ýnsan vardýr, halk gözünde, delidir
Ýnsan o ki Hak ehlinin gülüdür:
Düz yolda ayaðý sürçende insan...
Ýnsan vardýr, taþ atana gül veren,
Ýnsan vardýr, tebessümü çok gören,
Ýnsan o ki, garibe kanat geren:
Ardýna bakmadan kaçanda insan...
Ýnsan var gözü kör, kalbi mühürlü,
Ýnsan var yýlandan daha zehirli,
Ýnsan var þükretmez, daim kâhýrlý:
Sabýr ekip, þükür biçende insan...
Ýnsan var zalimdir, zalime yârdýr,
Ýnsan var ki insanlýða zarardýr,
Ýnsan var, bilinmez gizli bir sýrdýr:
Göklerde kanatsýz uçanda insan...
Ýnsan var zengindir, gönlü sakildir
Ýnsan var okumuþ, ama cahildir,
Ýnsan var, emânet ehli deðildir:
Hak ve adaleti seçende insan...
Ýnsan var, gözünde kara bir perde,
Ýnsan var biçare sürünür yerde,
Ýnsan var ki zerreleri görürde:
Rabbâni bulmadan göçende insan...
Ýnsan vardýr, kalbi taþtan daha sert
Ýnsan vardýr, anadan doðuþtan mert
Ýnsan O ki, eder hak yola davet
Çaðlardan çaðlara geçende insan...
Nûriye Akyol
DEÐERLÝ KALEMDEN ÝNCÝLER:
Ýnsan var, vatana ihanet eder
Ýnsan var savaþa en önde gider
Ýnsan var, canýyla bedeli öder
Þehâdet þerbeti içen de insan...
___ Þükrü Atay(Türkmenoðlu)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nûriye Hsbk Akyl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.