Pencerelerime yaslanmýþ yaðmur, yaðar durur. Ýçime bir karanlýk inmiþ, dilsiz bir kuþ yükselmiþ göðe. Çok eski bir sorudur bunlar ,her akþam sorarým kendime; Kýnalýada’nýn kýnalý mýdýr tüm güzel insanlarý? Ve deniz kýzlarý durmadan kayalýklardan mý fýrlatýlýr denizlere? Ah ki ne ah, gökte yýldýz kalmamýþ bu gece. Uzaklarda bir gemi, en az Nuh’un ki kadar eski. Bazý geceler alýp götürür beni. Eskiden ,Kadýköy’de genç kadýnlar caddelere su serperlerdi. Her biri âþýk gibi görünürdü gözüme, Ya da bana öyle gelirdi. Ve yaðmurlar yaðmadan önce, hep lodos olurdu. Hiç sormazlardý bana. Sahi , ben sever miydim lodosu? Bir gün, her þeyin bir günü vardý da, O günün üstüne baþka gün yoktu. Ýçime bir sýkýntý inmiþ , karanlýk bir sis vardý içimde. Hangi yýldýz yanmýþtý bu gecenin içinde, Ve hangi gökyüzü sonsuzlukla doldu? Bir zamanlar denizlerin derinliklerinden gelen sesler, Þimdi sessizliðin eþiðinde kayboldu. Gece yarýsý, beyaz peynirin tazeliði ne kýymetli, Bilinmez ki, bu hayatýn dertleri içmeden de çekilir mi ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.