Mehmede Ağıt

Mehmedim düþünce topraða.
Telaþlanýr aðaçlarda yapraklar.
Çiçekler Mehmed diye sayýklar.
Sararýp topraðý kaplar.
Toprak þanlanýr kanýyla vatan olur.
Kanýnda sansarlar boðulur.
Gökte bayrak hüzünle dalgalanýr,
Ay mahzun doðar.
Daðlanýrken insan olanlarýn yüreði.
Nasipsizler, nesepsizler düðün çalar eðlenir.

Yatar Mehmed boylu boyunca yerde,
Al kanlar içinde.
Gözlerinde þehit tebessümü,
Anlatýr melekler öyküsünü.
Kýyamette söyleyecek sevinç türküsünü...
Ak sütünü helal eder anasý.
Düþmanlarý ateþlerde yanasý...

Düþman karþýsýnda aslandan aslan.
Anasý gönlünde yaralý ceylan.
Biçilmez deðeri altýnla tartsan.
Vatan için can veriyor Mehmedim.
Bu yurt sana minnetardýr mehmedim.

Amerikan beslemesi hainler.
Þeytandan kýdemli, daha lainler.
Ýnsanlýktan nasipsizler, mel’unlar.
Mendebur soylular, köpek huylular.
Kaðný gölgesinde yürüyen itler.
Avrupa yalýyla hep semirirler.
Her halleri sahte kalleþ herifler.
Tabiri caizdir hinoðlu hinler.
Yiðit Mehmedimi þehit ettiler.

Þimdi, lâle küskün,
Sümbül periþan.
Þehittir Mehmedim ölümüyle þan.
Ondan övgü ile bahseder Kur’an.
Bayraðým sen yine þanla dalgalan.
Ýtler geberir de þehitler ölmez...
Çekirge bir sýçrar,
Ýki sýçrar...
Bu böyle gitmez.
Ankara,07.10.2008 Ý.K

Sosyal Medyada Paylaşın: