sesin çýktýðý yer çýðlýðýn sindiði uzansan tutacak dokunsan ölecek korkusuzca kalkýp ses eylesen kasýrgasý girdap bir deli saatte yoluna girmeyen ne varsa karþýlar seni evin önü çiçekli yol bahçe kapýsý bir adým daha yoksa evlerde stabil her þey üstüne üstüne mor daðlardan gelen gelenlerin kaldýrýp alamadýðý yapýþan deri seni üryan seni sersefil yola koyan ellerin cinayet mahfili adýn selametle git dese sen miydin hoþ musun az dinlen stepler çöl geçip yorgun bir göç salýversin gözlerinden korkunun kýrbaç hissi bir rüyada farzetsek ev boþlukla yýkanmýþ yol gri ve uzun ses uðul uðul yok ki çaresi gidemediðim diyemediðim ahraz bir lisanla merdiven ilk basamak yaðmur gidenleri alýp baðrýna bassýn geri kimse kalmasýn ekþimsi tadý bomboþ gökyüzü yüzüm belki unuttuðumuz þehir halký o derin acý bölüyor evi ayýrýyor yolu o acýyla rengimiz deðiþiyor sesimize zakkum çiçekleri
Sosyal Medyada Paylaşın:
Efemera Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.